Aleksander Poncet de Sandon (ur. 21 kwietnia 1895, zm. 10 czerwca 1979) – major dyplomowany artylerii Wojska Polskiego oraz dyplomata.
Życiorys
Aleksander Poncet de Sandon przyszedł na świat 21 kwietnia 1895 roku. Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego. W latach 1919-1922 pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych. 1 czerwca 1921 roku służył w Oddziale I Sztabu MSWojsk., a jego oddziałem macierzystym był 13 pułk artylerii polowej. 3 maja 1922 roku uzyskał stopień kapitana, z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919, zajmując 268. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W 1923 roku kontynuował służbę w Oddziale I Sztabu Generalnego. 1 listopada 1924 roku został przydzielony do 13 pułku artylerii polowej w Równem oraz odkomenderowany na roczny IV Kurs Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu 15 października 1925 roku, z dyplomem oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału II Sztabu Generalnego. W październiku 1926 roku przeniesiono go do zespołu pracującego przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych, generale brygady Stefanie Dąb-Biernackim.
5 sierpnia 1927 roku, mając 33 lata, podjął nieudaną próbę przepłynięcia Zatoki Puckiej z Gdyni na Hel wpław. Po około 4 godzinach pływania i przebyciu 8 kilometrów musiał przerwać próbę z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych.
W listopadzie 1927 roku został przeniesiony do 8 pułku artylerii ciężkiej w Toruniu. W 1929 roku reprezentował Polskę na Zgromadzeniu Ligi Narodów, gdzie zasiadał w stałej komisji wojskowej. W składzie delegacji polskiej na konferencję rozbrojeniową w Genewie w lutym 1932 roku pełnił rolę rzeczoznawcy w komisji lądowej oraz eksperta w komisji politycznej. Ukończył studia prawnicze, uzyskując tytuł magistra. W 1932 roku pracował w Sztabie Głównym. Od 19 grudnia 1932 do 1 lutego 1933 roku był zatrudniony w Departamencie Konsularnym Ministerstwa Spraw Zagranicznych jako prowizoryczny radca, będąc jednocześnie oddelegowanym z Ministerstwa Spraw Wojskowych. 31 grudnia 1932 roku został przeniesiony do rezerwy, z równoczesnym przeniesieniem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. W 1934 roku jako oficer rezerwy był zarejestrowany w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Warszawa Miasto III, wciąż pozostając przydzielonym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I i będąc w grupie oficerów stale przebywających za granicą.
1 stycznia 1933 roku został mianowany radcą ministerialnym w VI stopniu służbowym, a od 1 lutego 1933 roku objął stanowisko prowizorycznego kierownika konsulatu RP w Kiszyniowie, a także został mianowany konsulem w VI stopniu służbowym. Od 1 lipca 1933 roku pełnił funkcję etatowego kierownika tego konsulatu, którą sprawował do 1939 roku.
Podczas II wojny światowej w Wojsku Polskim we Francji, dzięki zarządzeniu Wodza Naczelnego, 3 maja 1940 roku został awansowany na stopień majora artylerii.
Zmarł w Stanach Zjednoczonych i został pochowany na Mountain View Cemetery w Boulder, Colorado.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2 maja 1923
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie
- Srebrny Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu organizacji i bezpieczeństwa wojska”
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych – 12 maja 1936
- Francuski Order Palm Akademickich
- Oficer Orderu Oranje-Nassau
- Francuski Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny
- Medal Zwycięstwa
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1938.
- Aleksander Poncet de Sandon. gutenberg.czyz.org. [dostęp 2015-05-02].
