Aleksander Pietraszkiewicz, w języku rosyjskim Александр Федорович Петрашкевич (urodzony 18 lipca 1918 w Ostroszapkach, w powiecie Tołoczyn, zmarł ?) – był Białorusinem, oficerem Armii Czerwonej oraz członkiem aparatu bezpieczeństwa PRL.
Życiorys
Ukończył jedynie dwie klasy szkoły średniej. Od 1938 roku służył w Armii Czerwonej, a w 1939 roku zakończył naukę w szkole oficerskiej.
Od grudnia 1939 roku brał udział w wojnie sowiecko-fińskiej jako dowódca plutonu w rejonie uchtińskim. 12 marca 1940 roku doznał rany głowy, przez co do maja 1941 roku przebywał w szpitalu. Następnie, aż do czerwca 1941 roku, pełnił funkcję dowódcy plutonu samochodowego, a do lutego 1942 roku był dowódcą Eskadronu Specjalnego Oddziału Sztabu Armii, a do września 1942 roku dowodził kompanią zwiadu dywizji piechoty.
W okresie od września 1942 do stycznia 1943 roku ponownie ukończył kurs w szkole oficerskiej Frontu Zachodniego.
Do kwietnia 1944 roku służył w oddziale rozpoznawczym dywizji, a od kwietnia do lipca 1944 roku pełnił rolę szefa zwiadu dywizji. Od lipca do września 1944 roku był dowódcą pułku piechoty, a podczas walk pod Rżewem został ranny w pierś.
1 września 1944 roku został skierowany do Wojska Polskiego, początkowo jako zastępca szefa Wydziału I Zwiadu Sztabu Głównego WP, a od 22 października 1944 roku jako zastępca szefa zwiadu I Brygady Zaporowej. Od 18 lutego 1945 roku pełnił obowiązki dowódcy grupy manewrowej w tej brygadzie, a w kwietniu 1945 roku przeszedł leczenie w Szpitalu Garnizonowym Wojska Polskiego Nr 2 w Lublinie (wcześniej został ranny w nogi w Suwałkach).
Po zakończeniu leczenia został przeniesiony do WUBP w Lublinie, gdzie do listopada 1945 roku pełnił funkcję zastępcy szefa Wydziału I do Walki z Bandytyzmem, a do 1 kwietnia 1946 roku był szefem tego wydziału. Od kwietnia 1946 do lipca 1947 roku zajmował podobne stanowisko w WUBP w Bydgoszczy.
W 1947 roku został zwolniony ze służby i wrócił do ZSRR.
Był członkiem WKP(b) oraz PPR.
Odznaczenia
- Order Wojny Ojczyźnianej
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Medal „Za obronę Moskwy”
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Odznaka Grunwaldzka
Przypisy
Bibliografia
Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944 – czerwiec 1945), Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2004.
Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, t. I, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.
