Aleksander Perycz ps. Paproć
Data urodzenia: 12 września 1898, data śmierci: 28 października 1973 – był plutonowym Armii Krajowej oraz powstańcem warszawskim, służącym w batalionie „Gustaw”.
Życiorys
W lipcu 1944 roku przebywał w celi śmierci w więzieniu mokotowskim, skąd krótko przed rozpoczęciem powstania warszawskiego został przeniesiony do szpitala więziennego. Wcześniej spędził 17 miesięcy na Pawiaku oraz przeszedł ciężkie śledztwo na al. Szucha. Na początku sierpnia 1944 roku, dziewięciu więźniów z budynku szpitalnego, przy pomocy personelu, zdołało wydostać się na strych, a następnie opuścić mury więzienia.
Aleksander Perycz dotarł do powstańczego posterunku na Mokotowie, gdzie dołączył do kompanii porucznika Gustawa i razem z nią brał udział w walkach. Walczył na Mokotowie i Sielcach, a także pomógł rannemu dowódcy kompanii dotrzeć do punktu sanitarnego. Po kapitulacji powstania, aby uniknąć identyfikacji, posługiwał się nazwiskiem Aleksander Popławski i trafił do obozu jenieckiego Stalag X B koło Sandbostel, gdzie otrzymał numer obozowy 220994. Po kilku przemieszczeniach znalazł się w małym podobozie w pobliżu granicy szwajcarskiej. Pod koniec wojny Niemcy z landsturmu przetransportowali jeńców w kierunku granicy szwajcarskiej, co umożliwiło im jej przekroczenie i uratowanie się przed oddziałami SS, które brutalnie rozprawiały się z więźniami obozów. W Szwajcarii Aleksander Perycz przez trzy miesiące leczył się w szpitalu z ciężkiej awitaminozy. Po powrocie do zdrowia podjął pracę we francuskiej fabryce, a ostatecznie wrócił do kraju we wrześniu 1946 roku. Po wojnie pracował jako rolnik w PGR oraz spisywał swoje wojenne wspomnienia. W 1971 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
Bibliografia
Tadeusz Kubalski, „Żołnierze Walczącej Warszawy”, Warszawa 1988, Instytut Prasy i Wydawnictw „NOVUM”
Linki zewnętrzne
Muzeum Powstania Warszawskiego. Powstańcze biogramy. Aleksander Perycz ps. Paproć
