Aleksander, którego imię świeckie brzmi: Andronik Iwanowicz Pawłowicz (urodzony 6 maja?/17 maja 1799 w Kobrinowej Grebli, zmarł 27 października?/8 listopada 1874 w Kijowie) – był biskupem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Życiorys
Był synem kapłana prawosławnego. Wykształcenie teologiczne zdobył w Kijowskiej Akademii Duchownej. Po jej ukończeniu, w 1817 roku, został wyświęcony na diakona i skierowany do pracy w jednej z cerkwi w Borodiance, równocześnie pełniąc funkcję nauczyciela łaciny w chórze metropolity kijowskiego. Trzy lata później przyjął święcenia kapłańskie i został kapelanem Połockiego pułku piechoty. Następnie, od 1827 do 1832 roku, służył w parafii w Ryżanowce (eparchia kijowska). Z własnej inicjatywy został kapelanem pułku Aleksapolskiego, w tej roli pozostawał przez piętnaście lat. W 1841 roku otrzymał godność protoprezbitera. W latach 1847–1853 pełnił funkcję dziekana duchowieństwa wojskowego oraz proboszcza w soborze Przemienienia Pańskiego w Archangielsku, który był główną świątynią rosyjskiej marynarki wojennej.
20 czerwca 1853 roku złożył wieczyste śluby mnisze w Ławrze Aleksandra Newskiego w Petersburgu, przed biskupem rewelskim Krzysztofem. W tym samym roku otrzymał godność archimandryty i został przełożonym Monasteru Sołowieckiego. W trakcie wojny krymskiej oraz brytyjskiej próby inwazji na Wyspy Sołowieckie, organizował obronę ufortyfikowanego monasteru. Po tym, jak Brytyjczycy zakończyli oblężenie, archimandryta Aleksander został uhonorowany kilkoma odznaczeniami państwowymi.
17 listopada 1857 roku przyjął chirotonię biskupią z rąk metropolity nowogrodzkiego i petersburskiego Grzegorza, obejmując katedrę archangielską i chołmogorską. W 1860 roku, na własną prośbę, został przeniesiony na katedrę połtawską i perejasławską, a w 1862 roku, również z własnej inicjatywy, przeszedł w stan spoczynku.
W 1864 roku Świątobliwy Synod Rządzący powierzył mu prowadzenie kijowskiego Monasteru Wydubickiego, jednak duchowny – pomimo iż sam ubiegał się o tę posadę – nie przeniósł się do wspólnoty, decydując się pozostać w dotychczasowym mieszkaniu przy soborze katedralnym w Kijowie. W 1868 roku odbył półroczną podróż do Palestyny oraz na Athos. Rok później brał udział w nabożeństwie z okazji stulecia ustanowienia orderu św. Jerzego w Pałacu Zimowym. W Kijowie regularnie przyjmował wiernych, którzy zwracali się do niego z prośbami o modlitwy i duchowe porady. Zmarł w 1874 roku i został pochowany w Dalekich Pieczarach Ławry Pieczerskiej.
Przypisy
