Aleksander Ostrowicz (ur. 11 lipca 1839 w Gostyniu, zm. 1 lutego 1903 w Lądku-Zdroju) był lekarzem, doktorem medycyny oraz chirurgii pochodzenia polskiego, a także działaczem turystycznym. Jest autorem pierwszego polskiego przewodnika po Lądku-Zdroju.
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Urodził się 11 lipca 1839 roku w Gostyniu jako syn Walentego oraz Teodory z Moralińskich. Uczył się w szkole podstawowej w Gostyniu, a następnie kontynuował naukę w gimnazjum w Lesznie oraz w Gimnazjum Św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Po zakończeniu nauki w Poznaniu rozpoczął w 1860 roku studia na Śląskim Uniwersytecie im. Fryderyka Wilhelma we Wrocławiu. Początkowo studiował teologię, lecz szybko przeniósł się na kierunek medyczny. W trakcie studiów aktywnie działał w Towarzystwie Literacko-Słowiańskim. W 1867 roku obronił pracę doktorską zatytułowaną: De trichina spirali et trichinosi. Dissertatio inauguralis Vratislaviae („O włośniu krętym i włośnicy. Rozprawa dla otwarcia stopnia naukowego we Wrocławiu”), napisaną pod kierunkiem profesora Ottona Spielberga.
Praca w Poznaniu
Po ukończeniu studiów przeniósł się do Poznania, gdzie podjął pracę jako lekarz w miejskim szpitalu, który mieścił się w budynkach pofranciszkańskich przy ulicy Koziej. Pełnił tę funkcję do 1875 roku, kiedy to z nieznanych powodów osiedlił się w Lądku-Zdroju, popularnym uzdrowisku, znanym w całych Niemczech.
Działalność w lądeckim kurorcie
W 1878 roku objął stanowisko lekarza w zakładzie wodoleczniczym Thalheim, zlokalizowanym przy obecnej ul. Ignacego Jana Paderewskiego, a dwa lata później został jego dyrektorem. W tym czasie zbudował także własną willę przy ul. Tadeusza Kościuszki 27.
Aleksander Ostrowicz aktywnie uczestniczył w życiu Lądka-Zdroju. Z jego inicjatywy oraz dra Karla Wehse utworzono Towarzystwo Upiększania Miasta. Był także członkiem rady miejskiej oraz Towarzystwa do Wydawnictwa Dzieł Lekarskich Polskich w Krakowie oraz Towarzystwa Tatrzańskiego.
W wyniku dużego napływu Polaków do Lądka-Zdroju z Wielkopolski i Śląska oraz chęci przyciągnięcia kolejnych gości, napisał przewodnik zatytułowany „Landek w Hrabstwie Kłodzkim w Szląsku. Podręcznik informacyjny dla gości kąpielowych”, wydany w Poznaniu w 1881 roku. Był to pierwszy przewodnik po Lądku, napisany w języku polskim. Książka liczyła 201 stron i zawierała historię uzdrowiska, jego opis, informacje o właściwościach wód zdrojowych oraz propozycje wycieczek w okolice uzdrowiska, po Ziemi Kłodzkiej oraz do Javorníka i Račí údolí. W 1992 roku, dzięki staraniom Klubu Sudeckiego PTTK z Poznania oraz redakcji „Kroniki Wielkopolski”, ukazał się reprint przewodnika. Aleksander Ostrowicz został odznaczony przez władze państwowe tytułem królewskiego radcy sanitarnego.
W uznaniu dla zasług Ostrowicza w Lądku-Zdroju, jego imię nadano ulicy przy Zakładzie Przyrodoleczniczym „Jerzy” oraz jednemu z sanatoriów.
Śmierć i pochówek
Zmarł 1 lutego 1903 roku w swojej willi w Lądku-Zdroju, a jego ciało zostało pochowane na nowym cmentarzu katolickim. Płaskorzeźbę na jego grobie wykonał lądecki rzeźbiarz Paul Thamm.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Aleksander Ostrowicz (1839–1903). [w:] Witryna internetowa Klubu Sudeckiego z Poznania [on-line]. ksp.republika.pl. [dostęp 2012-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-10)]. (pol.).
