Aleksander Olchowicz

Aleksander Olchowicz

Aleksander Olchowicz (9 sierpnia 1898 w Warszawie – 3 września 1954 w Krakowie) był polskim dziennikarzem, politykiem, a także posłem do Krajowej Rady Narodowej (1946–1947) oraz Sejmu Ustawodawczego (1947–1952). Był również aktywnym działaczem wojskowym i sportowym.

Życiorys

Urodził się jako syn Konrada (1858–1924) oraz Heleny z Szymanowskich (1868–1946). W 1912 roku został aresztowany za udział w demonstracjach przeciwko Rosjanom. Po ukończeniu gimnazjum E. Konopczyńskiego w Warszawie w 1915 roku, wstąpił do Legionów Polskich. W 1918 roku uzyskał stopień oficera zawodowego w Wojsku Polskim. W okresie międzywojennym angażował się w działalność sportową, pracując w Wydziale Prasowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz jako sekretarz redakcji „Kuriera Warszawskiego”. Pełnił funkcję wiceprezesa Polskiego Związku Lawn Tenisowego (PZLT) oraz był wiceprezesem i członkiem honorowym sekcji tenisa W.K.S. Legia.

W czasie II wojny światowej współtworzył organizację ruchu oporu „Związek Czynu Zbrojnego”, gdzie pełnił funkcję wicekomendanta w latach 1939–1941. Był również wiceprezesem i szefem Wydziału Politycznego Polskiego Związku Wolności. Jako porucznik brał udział w powstaniu warszawskim, dowodząc oddziałami PZW, używając pseudonimu Leliwa, Sawicki. Reprezentował „Centralizację” jako delegat do Powstańczego Porozumienia Demokratycznego.

W 1945 roku wstąpił do Stronnictwa Pracy, gdzie najpierw był wiceprezesem, a później prezesem Zarządu Wojewódzkiego w Krakowie. Zasiadał w Zarządzie Głównym SP. Od 1946 roku był posłem do Krajowej Rady Narodowej, a w 1947 roku wszedł do Sejmu Ustawodawczego. Po rozwiązaniu Stronnictwa w 1950 roku, przystąpił do Stronnictwa Demokratycznego i został posłem z jego ramienia. Należał do Centralnego Komitetu SD oraz był wiceprzewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu partii w Krakowie. Pełnił także funkcję prezesa Polskiego Związku Tenisowego od 11 sierpnia 1945 do 9 lutego 1947, a następnie do 11 lutego 1951 był prezesem honorowym tego związku.

Zmarł w Krakowie, a jego ciało spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera U-2-4,5,6).

Ordery i odznaczenia

• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (6 września 1946)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 6 września 1954)
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Medal Niepodległości (2 maja 1933)
• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi

Przypisy

Bibliografia

Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969.

Andrzej Andrusiewicz, Stronnictwo Pracy: 1937–1950: ze studiów nad dziejami najnowszymi chadecji w Polsce, Warszawa 1988.

Sejm Ustawodawczy Rzeczypospolitej Polskiej: 1947–1952, IPiP PAN, Wrocław 1977.

W czterdziestą rocznicę powstania Krajowej Rady Narodowej: materiały i dokumenty, Kancelaria Sejmu, Warszawa 1984.