Aleksander Okropiridze
Aleksander, znany również jako Aleksiej Dawidowicz Okropiridze (urodzony około 1825, zmarł w 1907 w monasterze Szio-Mgwime) – to gruziński biskup prawosławny oraz święty prawosławny.
Życiorys
Był synem kapłana prawosławnego. W 1845 roku ukończył seminarium duchowne w Tyflisie. 8 lipca tego samego roku w monasterze Przemienienia Pańskiego w Tyflisie złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Aleksander. 18 sierpnia 1845 roku został wyświęcony na hierodiakona, a 6 października 1849 roku – na hieromnicha. Równocześnie kontynuował studia teologiczne w Kazańskiej Akademii Duchownej, gdzie w 1850 roku uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych. Po powrocie do Gruzji, objął stanowisko wykładowcy łaciny, teologii moralnej oraz archeologii biblijnej w seminarium w Tyflisie. W 1851 roku powierzono mu funkcję nadzorcy szkół duchownych w Abchazji, a jednocześnie był inspektorem szkoły duchownej w Kutaisi. W 1855 roku otrzymał godność igumena, a w 1856 roku – archimandryty.
4 marca 1862 roku w soborze Sioni w Tbilisi odbyła się jego chirotonia na biskupa abchaskiego. W trakcie siedmiu lat zarządzania eparchią abchaską osobiście angażował się w działalność misyjną, odwiedzając wsie i głosząc Ewangelię, otwierał szkoły oraz organizował szkolnictwo duchowne, a także osobiście chrzcił wiele osób. Dzięki swojej pracy zdobył przydomek drugiego apostoła Abchazji.
Od 1869 do 1881 roku był biskupem gorijskim, wikariuszem eparchii kartalińsko-kachetyńskiej. Następnie pełnił funkcję biskupa gurijskiego od 1881 do 1886 roku, ponownie biskupa gorijskiego do 1898 roku, a od 1898 do 1903 roku biskupa gurijsko-megrelskiego. W 1903 roku przeszedł na stan spoczynku i osiedlił się w klasztorze Szio-Mgwime, gdzie żył aż do swojej śmierci i gdzie został pochowany. Na własny koszt zbudował dwie cerkwie w Suchumi. Przyczynił się do odbudowy monasterów Szio-Mgwime, Zedazeni oraz Dawid Garedża, a także wspierał druk książek religijnych oraz podręczników.
W 1996 roku Sobór Lokalny Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego ogłosił go świętym.
Aleksander był wujem i opiekunem Longinoza Okropiridze, który pod imieniem mniszym Leonid został w 1918 roku Katolikosem-Patriarchą Gruzji. Jego brat Sylwester był mnichem w monasterze Alawerdi, a jego wnuk Pir został biskupem alawerdzkim.
Przypisy
Bibliografia
Artykuł w Encyklopedii Prawosławnej
