Aleksander Oberc (urodzony 29 marca 1910 w Jaśle, zmarł 2 stycznia 1992 we Wrocławiu) był polskim księdzem rzymskokatolickim.
Życiorys
Szkołę średnią ukończył w Jaśle, a następnie podjął studia teologiczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1934 roku przyjął święcenia kapłańskie. Do 1944 roku pełnił funkcję wikariusza w różnych parafiach w rejonie lwowskim. W czasie II wojny światowej był kapelanem Armii Krajowej oraz aktywnie angażował się w pomoc w ukrywaniu i ratowaniu Żydów. W 1944 roku przybył do Jasła, gdzie został na krótko aresztowany przez Gestapo.
Od 1945 roku pracował w różnych instytucjach kościelnych na Śląsku, początkowo w Bytomiu i Wrocławiu, a od września tego samego roku w Opolu, gdzie objął stanowisko dyrektora lokalnego Caritasu. Pełnił tę funkcję do momentu nacjonalizacji Caritasu w 1950 roku. Następnie, do 1956 roku, był szykanowany przez władze komunistyczne (m.in. krótko aresztowany przez UB) i często zmieniał miejsce zamieszkania. Od 1956 roku na stałe mieszkał i pracował we Wrocławiu. Do 1967 roku głównie pracował w kurii wrocławskiej, a następnie do emerytury w 1987 roku jako proboszcz parafii św. Michała Archanioła na Muchoborze Wielkim. Zmarł 2 stycznia 1992 roku o godzinie 21:30, mając 82 lata.
Pochowany jest na wrocławskim cmentarzu św. Wawrzyńca.
Był bratem dwóch profesorów geologii: Andrzeja i Józefa Oberców. Jego bratankiem był Paweł Oberc, polski geofizyk.
Bibliografia
strona jaślanie: jaslanie.gal.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-27)].
Ks. Kan. Aleksander Oberc – życiorys
Ks. Kan. Aleksander Oberc – wspomnienia
