Aleksander Mohuczy (ur. 31 sierpnia?/12 września 1896 w Wytiegrze, zm. 17 maja 1962 w Gniewie) – komandor porucznik.
Życiorys
Urodził się 12 września 1896 roku w Wytiegrze. W 1929 roku pełnił funkcję wykładowcy w polskiej szkole okrętów podwodnych w Tulonie, a także był pierwszym dowódcą ORP Wilk oraz członkiem komisji nadzorującej budowę ORP Ryś. Od 6 lipca 1936 do 2 października 1939 roku dowodził Dywizjonem Okrętów Podwodnych Marynarki Wojennej. Był autorem kontrowersyjnego planu wykorzystania okrętów podwodnych w obronie Polski w 1939 roku oraz dowodził działaniami polskich jednostek tego rodzaju. Po kapitulacji, od 2 października 1939 do końca wojny, był jeńcem w niemieckich obozach jenieckich. Po wyzwoleniu z niewoli, zajął się organizowaniem polskiej administracji w Zgorzelcu. Od 15 grudnia 1945 do 28 lutego 1947 roku był dowódcą Dywizjonu Okrętów Podwodnych pod kontrolą radziecką. Na koniec sierpnia 1949 roku przeszedł w stan spoczynku. Zmarł 17 maja 1962 roku w Gniewie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 71-25-16).
Ordery i odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)
Krzyż Kawalerski 1. kl. Orderu Miecza (Szwecja, 1932)
Przypisy
Bibliografia
Hanna Majewska: Wspomnienie o Aleksandrze Mohuczym. [dostęp 2013-07-06]. (pol.).
