Aleksander Modzelewski

Aleksander Modzelewski

Aleksander Modzelewski, w języku rosyjskim Александр Семенович Модзелевский, urodził się 10 lutego?/23 lutego 1905 roku w Odessie, a zmarł 2 czerwca 1982 roku w tym samym mieście. Był generałem majorem artylerii Armii Czerwonej oraz generałem dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Modzelewski pochodził z polskiej rodziny, która osiedliła się w Odessie. Od najmłodszych lat pracował jako robotnik oraz goniec.

W 1922 roku wstąpił do Armii Czerwonej. W 1926 roku ukończył Odeską Szkołę Artylerii i objął stanowisko dowódcy plutonu w 20 Dywizjonie Artylerii Ciężkiej w Winnicy. W 1927 roku został szefem zwiadu pułku artylerii, a w 1928 roku szefem łączności pułku, dowódcą baterii szkolnej oraz szefem zaopatrzenia bojowego. W 1934 roku pracował w Zarządzie Artylerii Ukraińskiego Okręgu Wojskowego w Kijowie, a w 1939 roku został dowódcą szkoły podoficerskiej 144 pułku artylerii haubic w Dniepropietrowsku, pełniąc również funkcję szefa sztabu i czasowego dowódcy tego pułku. Brał udział w sowieckiej agresji na Polskę 17 września 1939 roku, a także w agresji na Finlandię w latach 1939–1940 oraz aneksji Besarabii w czerwcu 1940 roku. Latem 1941 roku został zmobilizowany i brał udział w walkach na Froncie Zachodnim, gdzie odniósł lekką ranę. Od końca 1942 roku był dowódcą 51 Brygady Artylerii Armat na Froncie Leningradzkim. 13 marca 1944 roku Rada Komisarzy Ludowych ZSRR awansowała go na stopień generała majora artylerii.

Od września 1943 roku służył w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR w stopniu pułkownika, pełniąc funkcję dowódcy artylerii 1 Korpusu PSZ w ZSRR oraz dowódcy artylerii 1 Armii WP. W maju 1945 roku otrzymał awans na generała dywizji WP. Jesienią 1945 roku objął dowództwo Artylerii Okręgu Wojskowego Nr IV w Katowicach, a w czerwcu 1946 roku został inspektorem artylerii Okręgu Wojskowego Nr IV we Wrocławiu. W lutym 1947 roku zakończył służbę w WP i powrócił do ZSRR. Dalsze losy Modzelewskiego są nieznane.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
• Order Virtuti Militari V klasy (dwukrotnie, 11 maja 1945)
• Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie, 1942 i 1944)
• Order Czerwonej Gwiazdy (1940)
• Order Kutuzowa II stopnia (1945)
• Medal „Za obronę Leningradu”

Przypisy

Bibliografia

Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990, t. II:I-M, Toruń 2010, s. 535-537.