Antoni Aleksander Mirecki (urodzony 13 kwietnia 1809 w Chrzanowie, zmarł 18 listopada 1882 w Madrycie) był polskim skrzypkiem oraz nauczycielem muzyki, który przez wiele lat mieszkał we Francji.
Życiorys
Urodził się w 1809 roku w Chrzanowie, lecz od wczesnych lat dziecięcych przebywał z rodzicami w Krakowie, gdzie rozpoczął naukę gry na skrzypcach (jego ojciec był przyrodnim bratem pedagoga i kompozytora Franciszka Wincentego Mireckiego). W 1826 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie dołączył do Szkoły Podchorążych. Wziął aktywny udział w powstaniu listopadowym, wyróżniając się podczas obrony Warszawy.
Po klęsce powstania udał się na emigrację do Francji, gdzie dotarł pod koniec 1831 roku. Angażował się w życie polityczne Wielkiej Emigracji jako członek stronnictwa księcia Czartoryskiego, znanego jako Hotel Lambert.
Na początku lat czterdziestych przeniósł się na południe Francji, najpierw osiedlając się w Pau, a następnie w Tarbes (Gaskonia), gdzie pracował jako nauczyciel muzyki. 28 października 1844 roku ożenił się z hugenotką Marie Zelinne Larramat, z którą miał troje dzieci: synów Maurice’a Mireckiego (1845) i Victora (1847) oraz córkę Françoise (1850). W 1857 roku Mirecki objął stanowisko pierwszego skrzypka w konserwatorium w Bordeaux, gdzie mieszkał z rodziną aż do przejścia na emeryturę.
Mirecki zaprzyjaźnił się z uznawanymi francuskimi skrzypkami, takimi jak Adrien-François Servais i Henri Vieuxtemps. Pod ich wpływem postanowił wychować swoich synów na muzyków. W 1881 roku wyjechał z żoną do Madrytu, gdzie zamieszkali u jego sławnego już syna Victora. Mirecki zmarł 18 listopada 1882 roku i został pochowany w stolicy Hiszpanii.
Bibliografia
Marie-Claire Beltrando-Patier: Historia de la música: La música occidental desde la Edad Media hasta nuestros días. Madrid: Espasa-Calpe, 1996. Brak numerów stron w książce.
