Aleksander Mikołaj Tomaszewski

Aleksander Mikołaj Tomaszewski

Aleksander Mikołaj Tomaszewski, znany jako „Wysocki”, urodził się 6 grudnia 1890 roku w Warszawie, a zmarł wiosną 1940 roku w Charkowie. Był on majorem piechoty Wojska Polskiego, odznaczonym Orderem Virtuti Militari, pełnił funkcję szefa sztabu Polskiej Organizacji Wojskowej w latach 1914-1915, a także był dyrektorem Gimnazjum Państwowego im. Władysława IV w Warszawie od 1923 do 1939 roku. Posiadał stopień doktora filozofii i był ofiarą zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się jako syn Floriana i Weroniki z Wysockich. W latach 1911-1914 był członkiem Drużyn Strzeleckich, a następnie służył w I Brygadzie Legionów Polskich. Po zakończeniu I wojny światowej, w 1918 roku, dołączył do sztabu generała Edwarda Rydza-Śmigłego, a potem do 1 pułku piechoty Legionów. Z wojska został zwolniony w 1922 roku. Ukończył Uniwersytet Warszawski w 1931 roku.

8 stycznia 1924 roku został awansowany na stopień majora, z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 i 43. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Miał przydział w rezerwie do 1 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie. W 1934 roku, jako oficer rezerwy, był ewidencjonowany w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Warszawa Miasto III oraz miał przydział w rezerwie do 10 Pułku Piechoty w Łowiczu.

W czasie kampanii wrześniowej 1939, w wyniku agresji ZSRR na Polskę, w nieznanych okolicznościach trafił do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i potajemnie pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku znajduje się tam oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Tomaszewski figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod numerem 3290.

5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował go na stopień podpułkownika. Uroczystość ogłoszenia awansu miała miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w ramach wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7081 – 17 maja 1922
  • Krzyż Niepodległości z Mieczami – 12 marca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
  • Krzyż Walecznych – czterokrotnie

Zobacz też

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
  • Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Alicja Bełcikowska, Polska Organizacja Wojskowa: zarys dziejów, Warszawa 1939, s. 8-9.
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Przeczytaj u przyjaciół: