Aleksander Czesław Mełeń-Korczyński
(ur. 9 czerwca 1909, zm. 27 lutego 1977 na Florydzie) – polski prawnik, emigracyjny działacz polityczny.
Życiorys
Urodził się 9 czerwca 1909 roku w majątku Władysławówka, mieszczącym się w powiecie bogusławskim. Podjął studia z zakresu prawa na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie był aktywnym członkiem Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej.
Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, uzyskując tytuł magistra praw, oraz na Studium Dyplomatycznym tej samej uczelni, gdzie zdobył tytuł magistra nauk dyplomatycznych. Następnie pracował jako asystent w Katedrze Prawa Międzynarodowego na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W obliczu wybuchu II wojny światowej wstąpił do 2 Dywizji Strzelców Pieszych i został internowany w Szwajcarii, gdzie pełnił funkcję kierownika naukowego Polskiego Obozu Uniwersyteckiego.
Po obronie doktoratu na Uniwersytecie we Fryburgu, objął stanowisko profesora prawa międzynarodowego na Polskim Uniwersytecie Na Obczyźnie. Angażował się w działalność Polskiego Ruchu Wolnościowego „Niepodległość i Demokracja”. Od 1952 roku mieszkał w Nowym Jorku, gdzie pracował jako komentator polityczny w sekcji polskiej Radia Wolna Europa. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie oraz Związku Federalistów Polskich, a od 1964 roku pełnił funkcję wiceprezesa Instytutu Piłsudskiego. Pasjonował się sztuką, gromadząc bogatą kolekcję malarstwa polskiego, którą zapisał w testamencie Instytutowi Józefa Piłsudskiego.
W jego dorobku naukowym znajdują się liczne prace i rozprawy, z których szczególnie wyróżnia się książka „Ordynacje w dawnej Polsce”. Był długoletnim współpracownikiem emigracyjnego tygodnika „Wiadomości”. Otrzymał Order Odrodzenia Polski.
Zmarł 27 lutego 1977 roku na Florydzie w Stanach Zjednoczonych.
