Aleksander Martyniak

Aleksander Martyniak (28 marca 1908 we Lwowie – 1 listopada 1980 w Olsztynie) był polskim inżynierem rolnictwa, który specjalizował się w hodowli owiec.

Życiorys

Był synem nauczyciela gimnazjalnego Teodora Martyniaka oraz Stanisławy z Kurkowskich. Po ukończeniu gimnazjum w 1928 roku, rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza, jednocześnie wstępując na Politechnikę Lwowską, na Wydział Rolniczo-Lasowy. W latach 1934-1941 pełnił funkcję asystenta na Politechnice Lwowskiej. Po wkroczeniu hitlerowców do Lwowa, podjął pracę w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami, gdzie zajmował się produkcją szczepionek przeciw tyfusowi, pod kierownictwem prof. Rudolfa Weigla. Po wysiedleniu Polaków z Lwowa, Martyniak osiedlił się w Sanoku, gdzie pracował w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej.

Później przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1950 roku na Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego przedstawił rozprawę doktorską pt. Histologiczne badania nad osadzeniem się tłuszczu w tkance śródmięśniowej drobiu masy zielononóżek polskich, co umożliwiło mu uzyskanie tytułu doktora nauk technicznych. Od września 1953 roku był wykładowcą owczarstwa w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie, gdzie objął stanowisko kierownika Zakładu Hodowli Owiec oraz rozpoczął prace nad uszlachetnieniem rasy polskiej owcy kamienieckiej. W 1963 roku uzyskał habilitację na podstawie pracy pt. Badanie nad wzrostem owiec długowełnistych w okresie post embrionalnym, a dziewięć lat później otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.

Zmarł w 1980 roku i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Olsztynie.