Aleksander Maria Dominik Szeptycki
Aleksander Maria Dominik Szeptycki (urodzony 4 sierpnia 1866 w Przyłbicach, zmarł 19 czerwca 1940 w Zamościu) był polskim ziemianinem.
Życiorys
Szeptycki był wyznania rzymsko-katolickiego. Był synem hrabiego Jana Kantego Remigiana Szeptyckiego (1836–1912) oraz Zofii Ludwiki Cecylii Konstancji Szeptyckiej, hrabianki Fredro (1837–1904), która była córką Aleksandra Fredry. Miał czterech braci: błogosławionego Klemensa (Kazimierza Marii) – archimandrytę Studytów, Stanisława – generała Wojska Polskiego, Andrzeja (Romana Aleksandra Marii) – metropolitę lwowskiego obrządku wschodniego oraz Leona – ziemianina.
W dniu 1 października 1893 roku ożenił się w Sumówce na Podolu z Izabellą Sobańską (1870-1933), córką Kazimierza i Marii z Potulickich. Para miała siedmioro dzieci.
Aleksander Szeptycki był właścicielem dóbr takich jak: Łaszczów, Grodysławice, Pukarzów, Zimno, Czerkasy, Podhajce, Nadolce, Hopkie, Ruda Żelazna oraz Łabunie. Wraz z żoną był fundatorem zakonu Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi, którym w 1922 roku ofiarował pałac w Łabuniach wraz z parkiem oraz gospodarstwem rolnym.
W 1937 roku, pełniąc funkcję prefekta Sodalicji Mariańskiej ziemi zamojskiej, otrzymał papieski order Pro Ecclesia et Pontifice.
Szeptycki był teściem błogosławionego Stanisława Kostki Starowieyskiego.
Niestety, 19 czerwca 1940 roku został zamordowany przez Gestapo w Rotundzie Zamojskiej. Niemieccy oprawcy zmusili go do nieustannego biegu, aż zmarł na zawał serca. Był jedną z ofiar niemieckiej Akcji AB, wymierzonej przeciw polskim elitom.
