Aleksander Maisner

Aleksander Maisner

Aleksander Maisner, znany również jako Alec Maisner (urodzony 26 lipca 1921 roku w Hamburgu, zmarł 21 grudnia 2008 roku w Salisbury) – był honorowym generałem brygady, pilotem Wojska Polskiego oraz wicemarszałkiem (ang. Air Vice Marshal) Królewskich Sił Powietrznych (numery ewidencyjne RAF: P-2938, 705749 i 50062).

Życiorys

Aleksander Maisner przyszedł na świat 26 lipca 1921 roku w Hamburgu. W latach 1931–1939 uczęszczał do I Gimnazjum Państwowego w Częstochowie. Po kampanii wrześniowej, podczas nieudanej próby nielegalnego przekroczenia granicy z Rumunią, został aresztowany, skazany na 8 lat ciężkich robót i zesłany na północną Syberię. Latem 1941 roku, po podpisaniu układu Sikorski-Majski, został zwolniony z obozu, przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i wcielony do 5 pułku artylerii lekkiej. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych w Centrum Wyszkolenia Artylerii, został przeniesiony do 4 Kresowego pułku artylerii lekkiej. W 1942 roku, zgłosił się na ochotnika do Polskich Sił Powietrznych, uzyskując numer służbowy RAF P-2938. 29 listopada 1944 roku, po zakończeniu szkolenia, otrzymał odznakę pilota, a 1 stycznia 1945 roku został mianowany podporucznikiem.

W 1946 roku wstąpił do Królewskich Sił Powietrznych. W 1950 roku został przydzielony do 70 Dywizjonu Lotnictwa Transportowego RAF w Egipcie, gdzie latał na samolotach Vickers Valetta. Dwa lata później powrócił do Anglii i otrzymał przydział do 50 Dywizjonu Lotnictwa Bombowego stacjonującego w Stacji RAF Binbrook, gdzie latał na odrzutowych bombowcach English Electric Canberra. W 1955 roku został przeniesiony do 230 Operacyjnej Jednostki Przejściowej w Stacji RAF Waddington, gdzie przeszedł szkolenie na odrzutowym bombowcu strategicznym Avro Vulcan. Do 1962 roku służył w Królewskich Nowozelandzkich Siłach Powietrznych, stacjonując w Bazie RNZAF Ohakea na Wyspie Północnej.

Od maja 1971 roku do lipca 1973 roku, w stopniu „Air Commodore” (brak polskiego odpowiednika), pełnił funkcję asystenta komendanta Szkoły RAF w Cranwell (ang. Royal Air Force College Cranwell). W sierpniu 1973 roku objął stanowisko dyrektora do spraw personelu (ang. Director of Manning Personnel). W grudniu 1975 roku został mianowany zastępcą sekretarza (ang. Deputy Air Secretary), a od lutego do listopada 1976 roku był dyrektorem generalnym do spraw zarządzania zasobami ludzkimi RAF (ang. Director-General of Personnel Management).

3 maja 1983 roku został powołany na członka Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. Pełnił również funkcję prezesa Stowarzyszenia Lotników Polskich w Londynie. 8 kwietnia 1986 roku uczestniczył w ceremonii złożenia przysięgi przez Prezydenta Rzeczypospolitej Kazimierza Sabbata. W 1990 roku Prezydent RP Ryszard Kaczorowski mianował go honorowym generałem brygady. Aleksander Maisner zmarł 21 grudnia 2008 roku w Salisbury.

Awanse w RAF

Odpowiedniki polskich stopni wojskowych w Królewskich Siłach Powietrznych przedstawione są według stanu po przystąpieniu Polski do NATO. Z perspektywy ówczesnych polskich władz wojskowych na uchodźstwie, brytyjski stopień „Air Commodore” nie miał odpowiednika, podczas gdy wicemarszałek odpowiadał stopniowi generała brygady.

  • kapitan (ang. Flight Lieutenant) – 1 września 1948 roku ze starszeństwem z 1 lipca 1948 roku
  • major (ang. Squadron Leader) – 1 lipca 1955 roku
  • podpułkownik (ang. Wing Commander) – 1 stycznia 1961 roku
  • pułkownik (ang. Group Captain) – 1 stycznia 1967 roku
  • generał brygady (ang. Air Commodore) – 1 stycznia 1972 roku
  • generał dywizji (ang. Air Vice Marshal) – 20 grudnia 1975 roku

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1990 roku
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
  • Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego – 14 lipca 1969 roku
  • Kawaler Orderu Łaźni – 31 grudnia 1976 roku
  • Krzyż Sił Powietrznych – 2 stycznia 1956 roku
  • Odznaka Pilota – 29 listopada 1944 roku

Zobacz też

Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej

Przypisy

Bibliografia

  • Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  • Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie. eprints.hist.pl. [dostęp 2016-12-04].
  • Krzysztof Kubala. Aleksander Maisner (1921-2008). „Lotnictwo”. 3 (96), marzec 2009. Warszawa: MAGNUM-X Sp. z o.o.. ISSN 1732-5323.
  • Jacek Adamski: Aleksander Maisner. [w:] Życiorysy lotników [on-line]. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej, 2017. [dostęp 2017-03-19]. (pol.).
  • Air Vice-Marshal Alec Maisner. Telegraph Media Group, 2009-01-28. [dostęp 2017-03-19]. (ang.).
  • Aleksander Maisner. [w:] Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie [on-line]. Tomasz Skeli Witaszczyk. [dostęp 2017-05-01]. (pol.).
  • Colin Mackie: Senior Royal Air Force Appointments. [w:] British Armed Forces (1860-) [on-line]. kwiecień 2007. [dostęp 2017-05-02]. (ang.).
  • Zdzisław Nicman. Ostatni generał mianowany na uchodźstwie. „Polska Zbrojna”. (96), 1995. Warszawa. ISSN 1732-5323.
  • Air Vice-Marshal A Maisner (500062). [w:] Air of Authority – A History of RAF Organisation [on-line]. M. B. Barrass, 2015-03-22. [dostęp 2017-05-02]. (ang.).
  • Aleksander Maisner. [w:] Lista Krzystka. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 [on-line]. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2017-05-03]. (pol.).
Przeczytaj u przyjaciół: