Aleksander Madejski
Aleksander Madejski (urodzony 13 grudnia 1895 lub 1896 w Wymysłowie, zmarły 5 maja 1966 w Kunowie) był plutonowym kawalerii Wojska Polskiego oraz kawalerem Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Był synem Stanisława i Marianny z d. Wykrota. Ukończył trzy klasy szkoły powszechnej i pracował na budowach jako cieśla.
Angażował się w działania Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) w Ostrowcu. Od sierpnia 1919 roku walczył w odrodzonym Wojsku Polskim, biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako członek 14 pułku ułanów. W trakcie walk został trzykrotnie ranny.
W szczególności wyróżnił się podczas bitwy pod Mychajłówką, gdzie „będąc rannym z rkm, wstrzymywał atak bolszewików, strzelając aż jego szwadron wycofał się z wsi. Następnie dosiadł konia i dołączył do szwadronu, gdzie zemdlał z powodu utraty krwi”. Za tę heroiczna postawę otrzymał Order Virtuti Militari.
Został zwolniony z wojska w 1921 roku. Następnie pracował m.in. jako gajowy, pracownik huty, pracownik PKP oraz majster stolarski. Na emeryturze był od 1956 roku. Zmarł w Kunowie, gdzie również został pochowany.
Życie prywatne
Był żonaty z Wiktorią z d. Gęsior, z którą miał pięcioro dzieci.
Ordery i odznaczenia
Otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2530.
Przypisy
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Witold Czaykowski: Zarys historii wojennej 14-go pułku Ułanów Jazłowieckich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
