Aleksander Łukowicz

Aleksander Łukowicz (urodzony 16 stycznia 1848 w Wylewach, zmarł 14 lipca 1900 w Odessie) był polskim aktorem oraz przedsiębiorcą teatralnym.

Kariera aktorska

Jego kariera aktorska rozpoczęła się około 1866 roku, kiedy to dołączył do zespołu Henryka Modzelewskiego. W następnych latach współpracował z różnymi teatrami prowincjonalnymi, takimi jak zespół Anastazego Trapszy (1867–1868, 1870), Aleksandra Carmantranda (1869, 1872/1873), Jana Chrzciciela Okońskiego (1869), ponownie Henryka Modzelewskiego (1870, 1876), Józefa Gaweckiego (1873), Pawła Ratajewicza (1873) oraz warszawskim teatrem ogródkowym „Tivoli”. W 1872 roku występował w Krakowie, a w 1873 roku dołączył do zespołu dramatycznego Warszawskich Teatrów Rządowych, gdzie grał do 1876 roku. W sezonie 1876/1877 występował w teatrze poznańskim, a w 1880 roku najprawdopodobniej w Odessie. Wśród jego ról znalazły się postacie takie jak: Kapitan (w Okno na pierwszym piętrze), Rizzio (w Maria Stuart), Kleant (w Skąpiec), Albert de Rieux (w Żony płaczące), Horacy (w Hamlet), Tranio (w Poskromienie złośnicy), Borachio (w Wiele hałasu o nic), Tybalt (w Romeo i Julia), Montana (w Otello) oraz Bomilkar (w Flecista).

Zarządzanie zespołami teatralnymi

W 1882 roku Aleksander Łukowicz zorganizował teatr polski, który występował latem na terenie Imperium Rosyjskiego, w takich miejscach jak Pawłowsk, Petersburg i Moskwa. Początkowo teatr składał się z dwóch zespołów: dramatycznego i baletowego, jednak później funkcjonował jedynie z baletem (pod nazwą „Balet Polski z Warszawy”), a następnie dołączono do niego zespół operetkowy oraz operowy. W kolejnych latach zespół prezentował swoje przedstawienia w wielu miastach, takich jak: Helsinki, Petersburg, Lwów, Kraków, Poznań, Ciechocinek, Płock, Łódź, Sztokholm, Oslo, Kopenhaga, Praga, Drezno, Berlin i Hamburg. W 1897 roku Łukowicz prowadził także operę włoską, która występowała w Helsinkach, Wilnie, Łodzi i Krakowie.