Aleksander Józef Lewicki
Aleksander Józef Lewicki herbu Rogala (ur. 11 lipca 1877, zm. 11 grudnia 1935 we Lwowie) był polskim ziemianinem, radcą, kupcem, przemysłowcem oraz działaczem społecznym. Zasiadał w stopniu podpułkownika rezerwy artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 11 lipca 1877 roku. W wsi Pacyków koło Stanisławowa prowadził sklep z porcelaną i fajansem. Na tej podstawie w 1912 roku założył Fabrykę Fajansu, początkowo noszącą nazwę Erste Galizische Terrakota und Fayence Fabrik, a później Pierwsza Galicyjska Fabryka Artystycznych Fajansów i Terracotty Pacyków. Fabrykę kontynuował również w okresie II Rzeczypospolitej. Dodatkowo posiadał sklep z porcelaną przy Placu Mariackim 5 we Lwowie.
W czasie I wojny światowej służył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austriacko-węgierskiej 20 maja 1919 roku, uznając swój stopień kapitana z datą starszeństwa na 1 lutego 1918 roku. Został włączony do I Rezerwy armii oraz powołany do czynnej służby na czas wojny aż do demobilizacji. W trakcie wojny polsko-ukraińskiej dowodził 4 pułkiem artylerii. W lipcu 1920 roku, podczas wojny polsko-bolszewickiej, w stopniu kapitana objął dowództwo nad 205 Ochotniczym pułkiem artylerii polowej w składzie Armii Ochotniczej (później dowództwo przejął Marceli Jastrzębiec-Śniadowski). Pułk walczył w rejonie Lwowa, będąc częścią 5 Dywizji. Został awansowany do stopnia podpułkownika artylerii ze starszeństwem z dnia 1 czerwca 1919 roku. W latach 1923-1924 był oficerem rezerwowym 5 pułku artylerii polowej w garnizonie Lwów.
Po zakończeniu wojny odbudował swoją fabrykę fajansu w Pacykowie. Był również właścicielem ziemskim, posiadając dobra w Pacykowie oraz Olesiów w województwie stanisławowskim. Założył osiedla uzdrowiskowe „Olesiów” oraz „Zosinek”. Przez wiele lat pełnił mandat radnego Rady Miasta Lwowa. Aktywnie angażował się w rozwój nowej dzielnicy lwowskiej oraz w budowę ulic. Zasiadał na stanowisku dyrektora Stowarzyszenia Kupców i Młodzieży Handlowej. Był członkiem oraz radcą Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie, a także Wydziału Kongregacji Kupieckiej oraz Ligii Pomocy Przemysłowej.
Zmarł 11 grudnia 1935 roku we Lwowie, a jego pogrzeb odbył się 13 grudnia 1935 roku. Po jego śmierci fabrykę przejął jego syn, Aleksander Jerzy Lewicki.
W połowie 1936 roku w Pacykowie odsłonięto kamienny krzyż pamiątkowy ku czci Aleksandra Lewickiego, który został ustanowiony na gruncie ofiarowanym przez niego na rzecz czytelni Towarzystwa Szkoły Ludowej.
Ordery i odznaczenia
Krzyż Walecznych – trzykrotnie
Przypisy
Bibliografia
Uczczenie zasług śp. radcy Aleksandra Lewickiego. „Wschód”, s. 7, Nr 14 z 10 czerwca 1936.
Przed 16-stu laty – mobilizacja Małopolskich Oddziałów Armii Ochotniczej. „Wschód”, s. 4, Nr 16 z 30 czerwca 1936.
Aleksander Józef Lewicki z Lewiczyna h. Rogala. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-06-27].
