Aleksander Kuc (ur. 8 lipca 1905 w Łucku, zm. 24 czerwca 1973 w Oświęcimiu) był polskim duchownym oraz działaczem ewangelikalnym, który przez wiele lat pełnił funkcję wiceprezesa Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Życiorys
Od 1923 roku związany był ze zborem w Kowlu. W 1928 roku, po ukończeniu służby wojskowej, został skierowany przez swój zbór do pracy misyjnej jako ewangelista w obszarze łuckim i kowelskim. W trakcie II wojny światowej uczestniczył w polskiej wojnie obronnej we wrześniu 1939 roku, a następnie do 1943 roku przebywał w niewoli. Po powrocie do Polski w 1958 roku, w 1962 został wybrany na członka Naczelnej Rady Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w PRL, pełniąc jednocześnie rolę wiceprezesa ZKE jako przedstawiciel ewangelicznych chrześcijan; funkcje te sprawował aż do swojej śmierci w 1973 roku. W 1963 roku otrzymał ordynację na prezbitera.
Źródła
Brat Aleksander Kuc (wspomnienie); „Chrześcijanin”. Nr 11, s. 16-17, 1973.
