Aleksander Kubik
Aleksander Kubik (ur. 26 lutego 1886 w Westrzy, zm. 6 grudnia 1939 w Poznaniu) był polskim księdzem katolickim, prawnikiem, społecznikiem oraz politykiem narodowym.
Życiorys
Wywodził się z rodziny chłopskiej, jako syn Stanisława i Marianny z domu Szymkowiak. Edukację rozpoczął w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie w 1908 roku zdał maturę. Następnie rozpoczął studia z zakresu prawa w Genewie. W 1909 roku podjął studia teologiczne w seminarium w Poznaniu, a 15 lutego 1913 roku przyjął święcenia kapłańskie. Prawo kontynuował we Wrocławiu, a ostatecznie ukończył studia na Uniwersytecie Poznańskim w 1921 roku. Jego doktorat z prawa kanonicznego był kierowany przez profesora Władysława Abrahama z Uniwersytetu Jana Kazimierza. Prace nad habilitacją u profesora Tadeusza Silnickiego zostały przerwane przez wybuch wojny.
Pełnił funkcję duszpasterza wśród polskich robotników w Westfalii. Po powrocie do Polski pracował z młodzieżą, a także angażował się w działalność wśród robotników oraz organizacji włościańskich.
W 1922 roku został posłem i sprawował swój mandat do 1927 roku. W 1926 roku dołączył do Związku Ludowo-Narodowego, stając się posłem tej partii.
Aresztowany przez Niemców we wrześniu 1939 roku, zmarł 6 grudnia tego samego roku, prawdopodobnie w wyniku ścięcia lub rozstrzelania w Forcie VII w Poznaniu. W oficjalnych dokumentach władze okupacyjne podały jako przyczynę zgonu „samobójstwo przez powieszenie”.
Bibliografia
Ks. Aleksander Kubik
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 390. ISBN 83-01-02722-3.
- A. Wojtkowski, Kubik Aleksander, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 16, 1971, s. 26.
