Aleksander Krzywobłocki

Aleksander Krzywobłocki (urodzony 23 maja 1901 roku we Lwowie, zmarły 24 listopada 1979 roku w Krakowie) był polskim artystą, architektem, fotografem, fotomontażystą oraz konserwatorem zabytków.

W latach 1922-1928 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej. Początkowo zajmował się projektowaniem oraz wystawianiem prac architektonicznych, za które otrzymał wiele nagród w konkursach architektonicznych w latach 1924-1938. Po ukończeniu w latach 1927-1928 Studium Fotograficznego prowadzonego przez Henryka Mikolascha, zaczął tworzyć fotografie oraz fotomontaże. Do roku 1939 pracował we Lwowie jako architekt i konserwator zabytków. W 1929 roku był jednym z współzałożycieli grupy „artes”.

W grupie „artes” koncentrował się na eksperymentalnym przetwarzaniu fotografii, w tym na fotokolażu i fotomontażu, oraz tworzeniu surrealistycznych kompozycji.

Twórczość Krzywobłockiego nie jest łatwa do przypisania do jednego nurtu artystycznego. W jego pracach można dostrzec wpływy konstruktywizmu oraz surrealizmu, w tym inspiracje dziełami René Magritte’a. Najbardziej reprezentatywne dla jego dorobku artystycznego są prace powstałe w dwudziestoleciu międzywojennym. W fotografiach stworzonych w latach 1928-1936 można zauważyć wpływy Nowej Rzeczowości, Bauhausu, a także inspiracje dziełami Man Raya oraz Laszlo Moholy-Nagy’a. Pierwsze fotomontaże powstawały w latach 1928-1934, a później Krzywobłocki miał piętnastoletnią przerwę w twórczości fotograficznej, spowodowaną jego zaangażowaniem w działalność konserwatorsko-architektoniczną.

W 1934 roku, razem z Jerzym Janischem, stworzył fotomontaże do książki Aliny Lan (właściwie Paulina Landau) pt. „Kometa Halleya”.

Podczas II wojny światowej Krzywobłocki zajmował się ratowaniem zabytków sztuki we Lwowie. Po wojnie osiedlił się we Wrocławiu, gdzie pracował jako konserwator zabytków. Po wojnie artysta koncentrował się jedynie na tworzeniu fotomontaży. W latach 1948-1949 stworzył cykl dwudziestu jeden fotomontaży, z których część zaprezentował w 1948 roku w Wrocławskim Towarzystwie Fotograficznym. W 1955 roku powstał kolejny cykl, składający się z pięciu prac, w których wykorzystał fotografie zawarte w podręczniku o dziełach sztuki autorstwa Janiny Mierzeckiej. Początkowo fotomontaże miały służyć reklamie dla przemysłu koronkarskiego, jednak ostatecznie do realizacji reklamy nie doszło. Kolejny cykl powstał w latach 1970-1973 i składał się z piętnastu fotomontaży. Ostatnie prace fotomontażowe tworzył od 1974 roku aż do swojej śmierci.

W 1970 roku został mianowany członkiem honorowym Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF).

W 1971 roku przeprowadził się do Krakowa. W 1975 roku w Muzeum Narodowym we Wrocławiu miała miejsce jego retrospektywna wystawa fotomontaży.

Prace Krzywobłockiego znajdują się w zbiorach: Muzeum Narodowego we Wrocławiu oraz Muzeum Sztuki w Łodzi. Artysta spisał swoje wspomnienia w dwóch maszynopisach: „Śladem spotkań i wspomnień” z lat 1967/1968 oraz „Wydarzenia i wrażenia” z lat 1970/1973, które obecnie znajdują się w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.