Aleksander Krzysztof Naruszewicz
Aleksander Krzysztof Naruszewicz, herbu Wadwicz, zmarł 21 czerwca 1668 roku w Warszawie. Pełnił funkcję podkanclerzego litewskiego od 1658 roku oraz pisarza wielkiego litewskiego od 1654 roku. Był także starostą lidzkim w 1646 roku, rzeżyckim w 1658 roku oraz wójtem jakowskim w 1656 roku.
Był synem Krzysztofa, podskarbiego wielkiego litewskiego, oraz Elżbiety z Szymkiewiczów. Poślubił córkę Pawła Jana Sapiehy, który był wojewodą wileńskim oraz hetmanem wielkim litewskim.
Naruszewicz był spokrewniony z wieloma rodami poprzez małżeństwa swoich córek, w tym z rodem Paców dzięki małżeństwu jednej z córek z Piotrem Michałem, starostą żmudzkim, oraz z rodem Chodkiewiczów przez Jerzego Karola, oboźnego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
W 1631 roku rozpoczął studia na wydziale filozofii uniwersytetu w Ingolsztacie, a w 1632 roku kontynuował naukę na Uniwersytecie w Padwie, a następnie w Bolonii w 1633 roku.
W 1648 roku był jednym z elektorów Jana II Kazimierza Wazy z województwa wileńskiego i podpisał jego pacta conventa.
W 1654 roku był posłem na sejm zwyczajny oraz przedstawicielem sejmiku nowogródzkiego na sejm nadzwyczajny.
W 1655 roku sejm wyznaczył go na posła do Szwecji, gdzie spotkał się z Karolem X Gustawem. Wraz z Janem Leszczyńskim brał udział w wielkim poselstwie do Sztokholmu w tym samym roku.
W 1661 roku otrzymał z skarbu francuskiego 12 000 liwrów, przeznaczonych zarówno dla niego, jak i na sześciu sejmikach litewskich, a także 6000 liwrów, z czego 3000 było przeznaczone dla starosty żmudzkiego, a pozostałe 3000 dla dwóch posłów ziemi żmudzkiej.
Przypisy
Bibliografia
Jan Władysław Poczobut Odlanicki: Pamiętnik. Warszawa: 1987. Brak numerów stron w książce.
