Aleksander Kozikowski (urodzony 2 czerwca 1879 w Fitowie, zmarły 14 lipca 1956 w Poznaniu) był polskim biologiem, pszczelarzem, entomologiem oraz pedagogiem.
Życiorys
Jego kariera naukowa rozpoczęła się w 1907 roku, kiedy to podjął pracę jako adiunkt w Krajowej Wyższej Szkole Gospodarstwa Lasowego we Lwowie. W 1922 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W tym samym roku otrzymał także nominację na kierownika Katedry Ochrony Lasu i Entomologii Lasowej na Politechnice Lwowskiej. W 1930 roku został profesorem zwyczajnym. Od 1924 roku był członkiem Komisji Fizjograficznej, a od 1926 roku również Komisji Geograficznej Polskiej Akademii Umiejętności. W trakcie II wojny światowej pozostawał we Lwowie, sporadycznie pełniąc funkcję wykładowcy na swojej katedrze. Pod koniec 1945 roku opuścił Lwów i osiedlił się w Poznaniu, gdzie objął kierownictwo Katedry Ochrony Lasu na Uniwersytecie Poznańskim, którą zorganizował od podstaw oraz założył pasiekę doświadczalną. Po wojnie opublikował trzynaście prac naukowych, trzy podręczniki oraz dwa skrypty i recenzje. Przez długi czas pełnił rolę prezesa Polskiego Związku Pszczelarskiego. Od 1928 roku był członkiem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Pełnił również funkcję pierwszego wiceprezesa Polskiego Towarzystwa Leśnego we Lwowie oraz przez wiele lat był prezesem Polskiego Towarzystwa Entomologicznego. Po wojnie został także członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Jego zainteresowania koncentrowały się głównie na entomologii leśnej, ochronie lasu oraz pszczelarstwie. Był pionierem w zakresie wykorzystania nietoperzy do walki z biologicznymi szkodnikami lasów. Uczestniczył w wielu zjazdach naukowych (geograficznych, etnograficznych, leśnych i entomologicznych), na których reprezentował polską naukę.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Aleksander Kozikowski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-01-01].
