Aleksander Kopeć

Aleksander Kopeć (urodzony 12 października 1932 w Wąsowiczówce na Podolu, zmarły 28 listopada 2015 w Legnicy) był polskim politykiem oraz inżynierem mechanicznym, a także działaczem społecznym. Był reprezentantem Polski w koszykówce, pełnił funkcję wiceprezesa Rady Ministrów w latach 1980–1981 oraz ministra przemysłu maszynowego w latach 1975–1980.

Życiorys

Był synem Władysława i Anieli.

Działalność zawodowa

W 1957 roku ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej. W latach 1957-1962 pracował w Świdnickich Zakładach Urządzeń Przemysłowych, a następnie w Fabryce Wagonów w Świdnicy w latach 1962-1967, gdzie pełnił rolę głównego inżyniera i dyrektora. W latach 1967-1970 kierował Dolnośląskimi Zakładami Wytwórczymi Maszyn Elektrycznych „Dolmel” we Wrocławiu. W 1978 obronił pracę doktorską z zakresu ekonomii.

Działalność polityczna

W okresie od lutego 1970 do października 1975 był podsekretarzem w Ministerstwie Przemysłu Maszynowego, a od grudnia 1973 pełnił funkcję I zastępcy ministra. Pełnił stanowisko ministra tego resortu od 23 października 1975 do 24 sierpnia 1980 w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha. Następnie, do 12 lutego 1981, był wicepremierem w rządzie kierowanym przez Józefa Pińkowskiego. 3 września 1980 w imieniu rządu podpisał porozumienia jastrzębskie z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym w Jastrzębiu-Zdroju. Od grudnia 1982 do sierpnia 1985 zasiadał w Radzie Społeczno-Gospodarczej przy Sejmie PRL.

Od 1953 roku był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a od grudnia 1975 do lutego 1980 pełnił rolę zastępcy członka, a od lutego 1980 do lipca 1981 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR.

W latach 1976-1984 był prezesem Zarządu Głównego Naczelnej Organizacji Technicznej. W 1983 roku został wybrany do Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

W latach 1975-1977 oraz 1987-1990 pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.

Zmarł i został pochowany w Niedźwiedzicach koło Chojnowa.

Kariera sportowa

W młodości aktywnie trenował koszykówkę. Od 1952 roku był zawodnikiem drużyny seniorów Gwardii Wrocław, z którą w 1956 roku awansował do I ligi. W tym samym roku wystąpił w dwóch meczach reprezentacji Polski.

Odznaczenia

Otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Order Sztandaru Pracy I i II Klasy.

Publikacje książkowe

Rola resortu we wdrażaniu metod kompleksowego oddziaływania na jakość, 1973
Konferencja nt. Postęp naukowo-techniczny jako podstawowy czynnik rozwoju przemysłu. Warszawa, 3–4 stycznia 1980, 1980
Referat generalny-programowy Prezesa NOT [XXVIII Kongres Techników Polskich, Łódź, 8–10 października 1982 r.], 1982
Postęp techniczny w przemyśle polskim. Fakty i mity, 1987
Jak zostać prominentem, 1988
Stracone szanse… Relacje z wirażu, 1991
Kto zdradził?…, 1995
Stan wojenny i co dalej?, 1997
Pułapka historii…, 1998
Gorączka demokracji, 1999
Jak obalano socjalizm, 1999

Przypisy

Bibliografia

Kto jest kim w Polsce. Edycja 1, wyd. Interpress, Warszawa 1984, s. 423
Michał Czajka, Marcin Kamler, Witold Sienkiewicz, Leksykon historii Polski, „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1995
Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991, wyd. Warszawa 1991, s. 375
Aleksander Kopeć, [w:] Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2022-02-06].