Aleksander Koll (urodzony 3 czerwca 1939 roku w Wilnie) to polski chemik, który pełnił rolę profesora zwyczajnego na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego oraz rektora Niepublicznej Wyższej Szkoły Medycznej we Wrocławiu.
Życiorys
Wykształcenie i działalność naukowa
Aleksander Koll ukończył szkołę podstawową oraz średnią w Głogowie. W 1957 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim, na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii, które zakończył w 1962 roku, składając pracę magisterską pod kierunkiem Prof. Lucjana Sobczyka. W tym samym roku podjął studia doktoranckie, a stopień doktora uzyskał w 1968 roku na podstawie dysertacji zatytułowanej: „Struktura i właściwości związków (pirydyl)2Y”. Następnie, w 1986 roku, uzyskał habilitację, a w 1988 roku objął stanowisko docenta. W 1992 roku został profesorem nadzwyczajnym, a 29 marca 1996 roku otrzymał tytuł profesora nauk chemicznych.
Jego dorobek publikacyjny obejmuje 157 oryginalnych prac opublikowanych w międzynarodowych czasopismach naukowych, które według Google Scholar do września 2021 roku były cytowane 3999 razy. Wskaźnik Hirscha dla jego publikacji wynosił 31.
Do momentu przejścia na emeryturę w 2009 roku, Aleksander Koll wypromował 11 doktorów oraz kilkudziesięciu magistrów. Jest również współautorem podręcznika „Eksperymentalna Chemia Fizyczna”.
W latach 1996–2002 pełnił funkcję prodziekana na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, a od 1997 do 2009 roku kierował Zespołem Badawczym Struktury i Oddziaływań Międzycząsteczkowych oraz Zespołem Dydaktycznym Chemii Fizycznej. W latach 1998–2003 był przewodniczącym Sekcji Fizykochemii Związków Organicznych PTChem. Współorganizował doroczne Szkoły Fizykochemii Organicznej, które zostały zapoczątkowane przez Profesora Sobczyka i były kontynuowane w ramach Sekcji Fizykochemii Związków Organicznych.
Odznaczenia i wyróżnienia
W 2007 roku otrzymał Medal Zawidzkiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie chemii fizycznej i nieorganicznej.
Przypisy
