Aleksander Klukowski
Aleksander Klukowski (ur. 11 stycznia 1891 w majątku Dobromil) był majorem piechoty Wojska Polskiego oraz działaczem niepodległościowym.
Życiorys
Urodził się 11 stycznia 1891 roku w majątku Dobromil, znajdującym się wówczas w powiecie lidzkim guberni wileńskiej. Do Wojska Polskiego trafił z dawnych Korpusów Wschodnich oraz z byłej armii rosyjskiej, służąc w 76. pułku piechoty w Grodnie.
27 stycznia 1930 roku otrzymał awans na majora ze starszeństwem od 1 stycznia 1930 i 93. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W marcu tego samego roku został przeniesiony do 81. pułku piechoty w tym samym garnizonie, obejmując stanowisko kwatermistrza. W grudniu 1932 roku został awansowany na dowódcę baonu, a we wrześniu 1933 roku przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Postawy na funkcję komendanta. W marcu 1934 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III, a 31 lipca tego samego roku przeszedł w stan spoczynku.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie
- Medal Niepodległości – 25 stycznia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej – 3 marca 1926
- Medal Zwycięstwa
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
