Aleksander Klugman, wcześniej znany jako Aron Klugman (urodzony 5 maja 1925 roku w Łodzi) – był polskim pisarzem oraz publicystą o żydowskim pochodzeniu.
Życiorys
Był synem Henryka Joachima Klugmana oraz Zofii Klugman, z domu Mortenfeld. Pochodził z rodziny mieszczańskiej i uczęszczał do łódzkiej szkoły religijnej Pardes. W czasie II wojny światowej został przesiedlony do łódzkiego getta, gdzie brał udział w ruchu oporu. Po likwidacji getta w 1944 roku trafił do niemieckiego obozu Auschwitz, a następnie do innych obozów koncentracyjnych w Niemczech, takich jak Groß-Rosen i Flossenbürg. Po wojnie powrócił do Łodzi, a od 1948 roku osiedlił się w Warszawie. Pracował w drukarni, a w latach 1951–1952 pełnił funkcję kierownika działu propagandy w RSW „Prasa”. Następnie pracował jako dziennikarz w Głosie Pracy oraz Trybunie Mazowieckiej, gdzie prowadził dział ekonomiczny.
W 1957 roku wyjechał do Izraela (początkowo jako turysta, później uzyskał pozwolenie na stały pobyt). Na początku pracował w Echu Tygodnia, a od 1958 roku w Kurierze Porannym, a po jego przekształceniu w tym samym roku – w tygodniku Nowiny-Kurier, gdzie do 1978 roku był sekretarzem redakcji. W latach 1991–1997 pełnił rolę korespondenta „Rzeczypospolitej” w Izraelu. Współpracował także z innymi polskimi publikacjami, takimi jak Dziś, Tygodnik Powszechny, Tyglem Kultury oraz Więź.
Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej, Polskiej Partii Robotniczej oraz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (do 1957 roku) i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W latach 1960–1970 zasiadał w zarządzie Związku Dziennikarzy Izraelskich. Należał do Światowej Federacji Żydów Polskich, Związku Żydów Polskich w Izraelu oraz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Izraelskiej. Jest również członkiem Związku Autorów Piszących Po Polsku w Izraelu oraz jednym z założycieli Fundacji Polonica w Ziemi Świętej.
W 1955 roku otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej, w 1994 roku Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, a w 2009 roku Krzyż Oficerski tego samego orderu.
Twórczość
Prace własne
- Getto łódzkie – ostatnia droga Żydów łódzkich (1962) – album z fotografiami Henryka Rossa
- Obrachunki z Polską (1968) – publicystyka
- O wielkim kłamstwie słów prawdy kilka (1968) – publicystyka
- Haperek haacharon, pol. Ostatni rozdział (1970) – po hebrajsku
- Powroty (1972) – powieść
- Derech Saara, pol. Droga przez burzę (1973) – po hebrajsku
- Psiakrew, znowu Żydzi (1991) – publicystyka
- Nowy słownik polsko-hebrajski i hebrajsko-polski (1993)
- Polonica w Izraelu (1994)
- Boska pieczęć. Mądrości Talmudu (1998)
- Rozmówki hebrajskie i podręczny słownik (1998)
- Słownik polsko-hebrajski (1998)
- Spojrzenie wstecz (1998) – wspomnienia
- Izrael – ziemia świecka (2001) – publicystyka
- Żyd, co to znaczy (2002) – publicystyka w formie autorskich haseł
- …a droga wiodła przez Łódź (2004) – wspomnienia (z żoną Teresą Klugman)
Tłumaczenia
- Israel Zamir Mój ojciec Bashevis Singer (1995)
- Naftali Lau-Levi Zraniony lew (1997)
- Shmuel Leib Shneiderman Burzliwe życie Artura Szyka (2002)
- Stefan Grajek Po wojnie i co dalej. Żydzi w Polsce, w latach 1945-1949 (2003)
Przypisy
