Aleksander Kiszkowski

Aleksander Kiszkowski (urodzony 22 maja 1892 w Stefanówce, zmarły wiosną 1940 w Charkowie) był podpułkownikiem dyplomowanym piechoty w Wojsku Polskim, kawalerem Orderu Virtuti Militari oraz ofiarą zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Był synem Adolfa i Konstancji z Siwków. W latach 1916–1917, w trakcie I wojny światowej, służył w armii rosyjskiej. Od 1918 roku był członkiem I Korpusie Polskim w Rosji. W tym samym roku wrócił do Polski, wstępując do Wojska Polskiego, gdzie przydzielono go do 19 pułku piechoty, z którym brał udział w obronie Lwowa.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku, uzyskując stopień kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku. W 1923 roku pełnił służbę w 19 pułku piechoty we Lwowie, a w 1924 roku był oficerem sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 5 Dywizji Piechoty we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 19 pp. 18 lutego 1928 roku awansował do stopnia majora z datą starszeństwa 1 stycznia 1928, zajmując 185. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Wiosną 1928 roku przesunięto go w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 6 w Zaleszczykach, gdzie został wykładowcą po wcześniejszym pełnieniu funkcji dowódcy kompanii. W lipcu 1929 roku przeniesiono go z batalionu podchorążych rezerwy w Zaleszczykach do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie, gdzie objął stanowisko dowódcy batalionu. W 1933 roku został dowódcą batalionu w 2 pułku piechoty Legionów w Sandomierzu. 7 czerwca 1934 roku przeniesiono go do 70 pułku piechoty w Pleszewie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku, a w 1938 roku jego funkcja została nazwana I zastępcą dowódcy pułku. W sierpniu 1939 roku, w czasie mobilizacji, objął dowództwo Ośrodka Zapasowego 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku, po agresji ZSRR na Polskę, w niewyjaśnionych okolicznościach trafił do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku, został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i potajemnie pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalny Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło nadał mu pośmiertnie stopień pułkownika. Awans ogłoszono 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (22 lutego 1921)
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)
Medal Niepodległości (20 lipca 1932)
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Upamiętnienie

14 maja 2010 roku uczniowie Zespołu Szkół Elektronicznych i Ogólnokształcących w Przemyślu zasadzili „Dąb Pamięci” pułkownika Aleksandra Kiszkowskiego.

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.