Aleksander Karadziordziewić
Aleksander Karadziordziewić (serb. Александар Карађорђевић, Aleksandar Karađorđević; urodził się 11 października 1806 roku, a zmarł 3 maja 1885 roku) był synem Jerzego Czarnego (Karađorđe) oraz księciem serbskim w latach 1842-1858. Wprowadził nowoczesne rozwiązania w administracji państwowej i wspierał rozwój kulturalny Serbii. Jego polityka zagraniczna była zorientowana na Austrię.
Życiorys
W młodości Aleksander przebywał na emigracji w Austrii i Rosji. Po abdykacji Miłosza I Obrenowicia w 1839 roku uzyskał zgodę na powrót do kraju od jego syna i następcy, Michała, który mianował go swoim porucznikiem-adiutantem. Od 1842 roku zasiadał na tronie serbskim. Wprowadził reformy w szkolnictwie, zakładając liczne szkoły rolnicze i przemysłowe oraz wysyłając urzędników i nauczycieli na studia do Paryża, Londynu, Wiednia, Pragi i Berlina. Ponadto aktywnie wspierał rozwój kultury w kraju.
W relacjach z Turcją zachowywał umiar, a w czasie wojny krymskiej nie opowiedział się po żadnej ze stron konfliktu. Został jednak oskarżony o prowadzenie polityki austrofilskiej. Ostatecznie został zdetronizowany przez parlament (Skupštinę) pod wpływem Rosji. Resztę swojego życia spędził w Temeszwarze (obecnie Timișoara).
