Aleksander Kacprzyk (urodzony 29 listopada 1899 w Goździówce, zmarł w 1967) – plutonowy Wojska Polskiego, odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 29 listopada 1899 roku w Goździówce, w rodzinie Andrzeja (zm. 1906) oraz Katarzyny z Orłowskich (1866–1915). Ukończył sześć klas szkoły powszechnej, a następnie nauczył się zawodu stolarza.
1 czerwca 1919 roku został powołany do Wojska Polskiego i przydzielony do 7. kompanii 15 pułku piechoty. W jej szeregach brał udział w walkach podczas wojny z bolszewikami, wyróżniając się 5 września 1920 roku w bitwie pod Stepankowicami. Po zakończeniu służby wojskowej kontynuował pracę jako stolarz.
W 1935 roku był właścicielem sześciu mórg ziemi ornej. W tym samym roku, dzięki wsparciu ppłk. Franciszka Sobolty, szefa Biura Kapituły Orderu Virtuti Militari, otrzymał zatrudnienie w warsztatach kolejowych w Pruszkowie jako stolarz, z wynagrodzeniem w wysokości 6 zł dziennie. 10 listopada 1937 roku napisał do szefa Biura Kapituły, że jego zarobek „nie wystarcza mi nawet na skromne utrzymanie rodziny składającej się z żony i dwojga dzieci”. Wówczas mieszkał w Miłosnej przy ul. Niemojewskiego 7. Jego żoną była Felicja z domu Siporska (1915–1941). Zmarł w 1967 roku i został pochowany na cmentarzu Parafii św. Katarzyny w Pustelniku.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1819 (1792)
- Krzyż Walecznych dwukrotnie
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Kacprzyk Aleksander. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.30-2091 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-24].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Wojciech Wiącek: Zarys historji wojennej 15-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
