Aleksander Juszkiewicz

Aleksander Juszkiewicz (urodzony 26 lutego 1915 roku we wsi Zaczarna w gminie Chocieńczyce, zmarł 24 września 1975 roku w Warszawie) był polskim działaczem ruchu ludowego, dyplomatą oraz ekonomistą. W 1951 roku pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Był także posłem do Krajowej Rady Narodowej, Sejmu Ustawodawczego oraz Sejmu PRL I kadencji, a w latach 1952–1957 zasiadał w Radzie Państwa.

Życiorys

Pochodził z rodziny chłopskiej. W latach 1956–1959 uczył się w Szkole Głównej Służby Zagranicznej. Był długoletnim członkiem partii ludowych, do Stronnictwa Ludowego przystąpił w 1944 roku, a następnie przeszedł do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Pełnił różne funkcje w tych stronnictwach – w latach 1944–1949 był członkiem Rady Naczelnej SL, a w latach 1948–1949 zastępcą sekretarza generalnego Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL. W 1949 roku został sekretarzem NKW SL, a w latach 1949–1973 członkiem NKW ZSL. Był również członkiem Prezydium NKW w latach 1949–1956, a w latach 1954–1956 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Sekretariatu NKW oraz wiceprezesa Naczelnego Komitetu ZSL (lipiec-listopad 1956). W latach 1947–1949 był sekretarzem Klubu Poselskiego SL w Sejmie Ustawodawczym, a w Sejmie I kadencji przewodniczył Komisji Rolnictwa (1955–1956).

Był żołnierzem w czasie wojny obronnej w rejonie Łęczycy i Kutna. Do maja 1940 roku był w niewoli niemieckiej, z której udało mu się uciec i dotrzeć do Związku Radzieckiego. W 1943 roku współorganizował Związek Patriotów Polskich w Republice Komi, a następnie był sekretarzem Republikańskiego Zarządu ZPP, prezesem Zarządu Obwodowego ZPP w Kursku oraz sekretarzem generalnym Zarządu Głównego ZPP w Moskwie. Od 1946 do 1947 roku pełnił funkcję pierwszego sekretarza, a później radcy ambasady RP w Moskwie. W 1944 roku był oficerem 1 Armii Wojska Polskiego do spraw specjalnych.

W latach 1952–1957 był członkiem Rady Państwa, a w latach 1955–1957 sekretarzem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego (wcześniej, w latach 1952–1956, członkiem Prezydium OK FN). Od czerwca 1945 roku był członkiem Komisji ds. repatriacji Polaków z ZSRR. Od 27 września 1949 roku przewodniczył Sekretariatowi Centralnego Komitetu Jedności Ruchu Ludowego. W latach 1950–1956 pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego Towarzystwa Przyjaciół ONZ, a pod koniec życia był wiceprezesem Towarzystwa „Polonia”. W latach 1957–1964 był ambasadorem PRL w Bułgarii, a w latach 1965–1971 ambasadorem RP w Finlandii.

Został pochowany z honorami 26 września 1975 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 2 Tuje m. 13). W imieniu władz naczelnch ZSL przemówienie wygłosił zastępca przewodniczącego Rady Państwa Józef Ozga-Michalski, a w imieniu Ministerstwa Spraw Zagranicznych wiceminister Romuald Spasowski.