Aleksander Józef Załuski herbu Junosza (urodzony w 1652, zmarły 1 stycznia 1727) był marszałkiem Trybunału Głównego Koronnego w 1690 roku oraz wojewodą rawskim.
Życiorys
Aleksander Józef Załuski pochodził z rodziny senatorskiej, choć nie należała ona do zamożnych. Jego ojcem był Aleksander Załuski, wojewoda rawski, a matką Katarzyna z Olszowskich, która była siostrą prymasa Andrzeja Olszowskiego.
W 1676 roku, po ojcu, Aleksander Józef objął urząd kasztelana rawskiego, a w 1693 roku przejął również stanowisko wojewody rawskiego.
Jego pierwszą żoną była Teresa Witowska, córka Stanisława Witowskiego, kasztelanka sandomierska (zm. 1693). Z tego małżeństwa urodził się syn Andrzej, który został biskupem krakowskim. Dzięki temu związkowi Aleksander wszedł w posiadanie klucza jedlińskiego, który był znaczącym majątkiem. Jego rezydencja znajdowała się w Jedlance, gdzie odnowił także kościół w Jedlińsku.
Wraz z drugą żoną, Teresą Potkańską, starościanką inowrocławską, mieli trzech synów: Marcina, jezuitę i biskupa pomocniczego płockiego, Jakuba, starostę sulejowskiego, oraz Józefa Andrzeja, biskupa kijowskiego. Mieli również trzy córki: Wiktorię, która wstąpiła do Wizytek w Warszawie, Ludwikę, zamężną za Janem Stanisławem Ossolińskim, kasztelanem gostyńskim, oraz Aleksandrę.
Najmłodszy syn, Józef Andrzej, urodził się w 1702 roku, ale w tym samym roku zmarła ich matka. Na początku Aleksander Załuski samodzielnie wychowywał dzieci, jednak z biegiem czasu jego stan zdrowia się pogarszał. Wychowaniem dzieci zajęli się jego bracia: najpierw Marcin, biskup pomocniczy płocki, a potem Andrzej Chryzostom, biskup warmiński, u którego dworu w Lidzbarku dzieci dorastały, oraz Ludwik Bartłomiej, biskup płocki.
Po zerwaniu sejmu konwokacyjnego w 1696 roku, Aleksander przystąpił do konfederacji generalnej w dniu 28 września 1696 roku. 5 lipca 1697 roku podpisał w Warszawie obwieszczenie wspierające wolną elekcję, które zwoływało szlachtę na zjazd w obronie naruszonych praw Rzeczypospolitej. Jako senator brał udział w sejmach w latach 1696 oraz 1697 (I). Był także uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej w 1710 roku.
W późniejszych latach Aleksander Józef popadł w dewocję; w 1720 roku zrezygnował z województwa rawskiego i prowadził życie pustelnicze aż do swojej śmierci w 1727 roku.
Przypisy
