Aleksander Jarosz (urodzony w 1925 roku w Piaskach, zmarły 2 października 1985) był polskim Sprawiedliwym wśród Narodów Świata.
Życiorys
Pochodził z lokalnej elity społecznej. Jego ojciec, Ignacy Jarosz, pracował jako urzędnik oraz budowlaniec. Aleksander miał siedmioro rodzeństwa, a czterech jego braci oraz dziadek zginęli w wyniku działalności konspiracyjnej. Sam Aleksander angażował się w działania Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej.
Rodzina Jaroszów przez cały czas okupacji udzielała pomocy Żydom z pobliskiego getta w Piaskach. W trakcie łapanek Żydzi znajdowali schronienie w ich domu oraz w zabudowaniach gospodarczych. Maksymilian, brat Aleksandra, dostarczał do getta oczyszczoną przez siebie broń. Wspólnie z rodzeństwem organizował amunicję dla Żydowskiej Organizacji Bojowej w getcie, a także fałszywe dokumenty, takie jak kenkarty i dowody osobiste. Szczególną opieką otaczali żydowską rodzinę Lewinów: Wolfa oraz jego córki, Gertrudę i Hanę. Jaroszowie wspierali ich w ukrywaniu się, przynosząc jedzenie oraz niezbędne materiały. Wśród ocalonych był również Józef Honig.
W 2001 roku Aleksander Jarosz, wraz z ojcem, matką Anną, bratem Maksymilianem oraz siostrą Marianną, został uhonorowany medalami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.
