Aleksander Jan Woyde
Urodził się w 1834 roku w Warszawie, zmarł tamże 28 października 1889 roku. Był architektem aktywnym w stolicy Polski.
Życiorys
Aleksander Woyde był najmłodszym synem profesora Uniwersytetu Warszawskiego, Maurycego Woyde, oraz Celestyny z Labesiusów, pochodzenia kalwinistycznego. Miał brata, generała Karola Augusta, oraz był wujem Aleksandra. Podobnie jak jego brat, uczęszczał do Instytutu Szlacheckiego w Warszawie. Po ukończeniu nauki w instytucie kontynuował edukację na Wydziale Architektury warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie studiował do 1857 roku. Następnie rozpoczął pracę jako aplikant w Radzie Budowniczej, która była odpowiednikiem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W wieku 43 lat został mianowany budowniczym powiatu warszawskiego, a trzy lata później, w 1870 roku, objął stanowisko budowniczego przy rządzie gubernialnym w Warszawie.
Woyde zaprojektował około 300 budynków w Warszawie, w tym swoją własną kamienicę przy ul. Hożej 32. Większość z tych obiektów została zniszczona podczas wydarzeń w latach 1939 i 1944. Otrzymywał również zlecenia od rządu na restaurację warszawskich zabytków, w tym odbudował pałac Na Wyspie, który ucierpiał w wyniku pożaru.
Był mężem katoliczki Antoniny z Paszkowskich (1847–1925). Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie, obok swoich synów: Witolda (1871–1946) oraz Wacława (1875–1957), który był długoletnim członkiem Synodu ewangelicko-reformowanego oraz badaczem historii reformacji w Polsce. Obaj synowie pozostali bezżenni.
Bibliografia
- Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. I – III, Warszawa 1932-35
- Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie, Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie, Warszawa 1989
