Aleksander Jachowicz
Aleksander Jachowicz (urodzony 26 lutego 1928 w Grybowie, zmarł 15 sierpnia 1989 w Katowicach) był polskim geologiem, specjalizującym się w geologii złóż węgla, ze szczególnym uwzględnieniem stratygrafii oraz palinologii karbonu.
Życiorys
Pochodził z rodziny o tradycjach inteligenckich. Jego ojciec, Stanisław, był nauczycielem z Gorlic. W czasie okupacji ukończył szkołę powszechną w Grybowie. W 1941 roku rozpoczął naukę w tajnych kompletach w gimnazjum ogólnokształcącym w Nowym Sączu. W 1942 podjął pracę w zakładzie fotograficznym Z. Studzińskiego w Grybowie. W latach 1941–1944 działał jako łącznik i kurier Tajnej Organizacji Nauczycielskiej w okręgach Nowy Sącz i Grybów. W lipcu 1946 roku zdał maturę w Liceum Humanistycznym w Grybowie i podjął studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym (oddział poszukiwawczy) Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, które ukończył w 1952 roku jako inżynier geolog i magister nauk technicznych.
W 1949 roku rozpoczął pracę w Państwowym Instytucie Geologicznym w Krakowie, na Wydziale Rud. Rok później przeszedł do Wydziału Węgli, gdzie pracował w Pracowni Paleobotaniki Karbonu. Następnie był zatrudniony w Katedrze Złóż Węgli AGH. W latach 1955–1956 krótko pracował w Uhelnym Pruzkum w Ostrawie, a w 1957 roku powrócił do Instytutu Geologicznego. Zatrudniony był w Stacji Górnośląskiej w Czeladzi, początkowo jako asystent w Pracowni Sporologii Karbonu i Petrografii Węgli. W latach 1972–1975 pełnił funkcję kierownika Oddziału Górnośląskiego IG w Sosnowcu.
Od 1974 roku uczył przedmiotów związanych z stratygrafią i paleontologią na Wydziale Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, gdzie kierował także Instytutem Geologii oraz Zakładem Stratygrafii i Paleontologii. W latach 1975–1981 pełnił rolę dziekana tego wydziału. Od lutego 1982 roku do swojej śmierci w 1989 roku był prorektorem Uniwersytetu Śląskiego ds. ogólnych.
W 1958 roku był współzałożycielem Międzynarodowej Komisji Mikroflory Paleozoiku, której był sekretarzem przez wiele lat. W latach 1968–1974 przewodniczył polsko-czechosłowackiej komisji mieszanej ds. badań geologicznych. W latach 1972–1975 działał jako doradca i członek Komisji Geologicznej RWPG. Od 1958 roku wielokrotnie uczestniczył w międzynarodowych kongresach dotyczących stratygrafii i geologii karbonu, petrografii węgla, a także w Konferencjach Palinologicznych oraz Międzynarodowych Kongresach Geologicznych.
W 1975 roku dr hab. inż. Aleksander Jachowicz uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk przyrodniczych. W ciągu swojej kariery wykazał się jako promotor 12 magistrantów i 6 doktorów. Za swój wkład w odkrycie oraz udokumentowanie lubelskiego węgla kamiennego otrzymał nagrodę państwową I stopnia.
W ciągu swojego życia opublikował około 120 prac naukowych, koncentrując się głównie na paleobotanice, stratygrafii karbonu oraz geologii złóż węgla. Wiele badań przeprowadził wspólnie z prof. Sonią Dybową-Jachowicz, swoją żoną od 1959 roku.
Od 1961 roku był członkiem PZPR, a w latach 1976–1983 zasiadał w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Katowicach. Należał również do Polskiego Towarzystwa Geologicznego.
Przypisy
Bibliografia
- Jan Rzymełka, Wspomnienie o profesorze Aleksandrze Jachowiczu, geologu i palinologu, Przegl. Geol. V. 38, nr 1, s. 46–47, Warszawa 1990
- Historia Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego. wnoz.us.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-31)].
- Sylwetki patronów auli Uniwersytetu Śląskiego
