Aleksander J. Szkuta
Data urodzenia: 27 lutego 1924, Miejsce urodzenia: Zamość, Data śmierci: 16 lutego 2008, Miejsce śmierci: Londyn – był polskim historykiem emigracyjnym oraz badaczem dziejów najnowszych.
Życiorys
W czasie II wojny światowej, Aleksander J. Szkuta był członkiem ZWZ, a po deportacji do ZSRR, wstąpił do Armii Andersa, gdzie brał udział w walkach we Włoszech. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji. Ukończył historię na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie (uzyskując tytuł magistra w 1959 roku na podstawie pracy pt. Polityka brytyjska wobec sprawy polskiej podczas I wojny światowej (1914–1918)). Pracował jako wykładowca historii na tym uniwersytecie. W latach 1987–2005 pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Historycznego w Wielkiej Brytanii. Był również współpracownikiem pisma „Teki Historyczne”, gdzie redagował ostatni rocznik w 2004 roku.
Wybrane publikacje
- Kierownictwo obozu niepodległościowego na obczyźnie, 1945-1990, praca zbiorowa, red. Aleksander Szkuta, Londyn: Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie 1996.
- Wysiłek zbrojny w II wojnie światowej, pod red. Stanisława Biegańskiego i Aleksandra Szkuty, Londyn: Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie 1988.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany 11 listopada 1990)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany 11 listopada 1985, za całokształt pracy niepodległościowej i społecznej w Instytucie Polskim i Muzeum gen. Sikorskiego)
Przypisy
Bibliografia
- Rafał Stobiecki, Klio na wygnaniu. Z dziejów polskiej historiografii na uchodźstwie w Wielkiej Brytanii po 1945 r., Poznań 2005.
- Zbigniew Andrzej Judycki, Polski Uniwersytet na Obczyźnie. Słownik biograficzny pracowników naukowych, Londyn 2008, s. 91.
