Aleksander Iżycki-Herman
Aleksander Iżycki-Herman, noszący herb Gozdawa (urodzony 23 lipca 1887 roku w Wilnie, zmarł w 1961 roku w Laskach), był polskim inżynierem komunikacji.
Ukończył gimnazjum w Jekaterynburgu oraz Instytut Inżynierów Komunikacji w Petersburgu, gdzie uzyskał dyplom w 1912 roku. Następnie podjął pracę jako inżynier na Kolei Transyberyjskiej. W 1918 roku zorganizował na Syberii Związek Kolejarzy – Polaków. W latach 1919–1921 służył w 5 Dywizji Syberyjskiej, a po dostaniu się do niewoli bolszewickiej był więziony w Omsku w latach 1921–1922.
Po powrocie do Polski pełnił funkcję naczelnika służby drogowej DOKP w Katowicach w latach 1922–1926. W latach 1926–1927 był zaangażowany w organizację banku spółdzielczego „Praca” w Łowiczu oraz Partii Pracy w tym regionie. W 1927 roku działał jako okręgowy komisarz wyborczy podczas wyborów do Sejmu. W latach 1930–1933 piastował stanowisko prezesa i członka zarządu głównego KPW oraz wiceprezesa zarządu głównego Związku Inżynierów Kolejowych w Warszawie, a także prezesa koła Związku Inżynierów Kolejowych. Był również I wiceprezesem i członkiem głównej komisji rewizyjnej Naczelnej Organizacji Inżynierów Kolei Państwowych w Katowicach.
Ostatnie lata swojego życia spędził w Zakładzie dla Ociemniałych w Laskach, gdzie został pochowany na przyzakładowym cmentarzu (kwatera B, rząd I, miejsce 9).
Odznaczenia
W 1932 roku otrzymał Medal Niepodległości, a w 1955 roku został odznaczony srebrnym Krzyżem Zasługi.
Życie prywatne
Aleksander Iżycki-Herman urodził się w rodzinie ziemiańskiej jako syn Jana i Marii z Kiełczewskich. Od 1917 roku był mężem Heleny z Augustowskich. Miał brata, Tadeusza (1897–1942), który był ekonomistą i kawalerem Krzyża Niepodległości.
