Aleksander III
Aleksander III, urodzony 4 września 1241 roku, zmarł 19 marca 1286 roku. Był królem Szkocji od 1249 do 1286 roku, a jego rodzicami byli król Aleksander II oraz jego druga żona, Maria de Coucy.
Życiorys
Podczas jego panowania w Szkocji powstało wiele imponujących budowli, a Aleksander zasłynął z dobrej administracji oraz sądownictwa, a także silnej waluty. Prowadził zwycięską wojnę przeciwko królowi Norwegii, Haakonowi IV, odzyskując Hebrydy dla Szkocji, co było kontynuacją działań jego poprzednika. Aleksander był dwukrotnie żonaty. W 1251 roku poślubił Małgorzatę Plantagenet, córkę angielskiego króla Henryka III i Eleonory Prowansalskiej. Para doczekała się dwóch synów, Aleksandra i Dawida, którzy zmarli w młodym wieku, oraz córki Małgorzaty, która została żoną króla Norwegii, Eryka II.
W 1285 roku, po dziesięciu latach od śmierci Małgorzaty, ożenił się z Jolantą, córką Roberta IV, hrabiego Dreux i Braine. Kilka miesięcy później Aleksander zginął tragicznie w wypadku – spadł z koniem ze skały, ginąc na miejscu w 1286 roku, nie pozostawiając potomków. Chociaż jego żona twierdziła, że jest w ciąży, po kilku miesiącach okazało się to nieprawdą. Śmierć Aleksandra III zakończyła ród Kennethów.
Zostawił Szkocję w dobrej kondycji, jednak jego bezpotomna śmierć stała się początkiem aneksji Szkocji przez Anglię. Po jego śmierci Edward I, król Anglii z dynastii Plantagenetów, rozpoczął działania polityczne i administracyjne, mające na celu połączenie jego syna (późniejszego Edwarda II) z wnuczką Aleksandra – Małgorzatą, która została namaszczona na królową Szkocji w 1286 roku. Po śmierci Małgorzaty w 1290 roku, Edward I prowadził pertraktacje, które ostatecznie doprowadziły do wyniesienia na tron Szkocji jednego z piętnastu pretendentów, Johna Balliola, który był mu podporządkowany i skłonny do oddania Szkocji pod zwierzchnictwo Anglii.
Bibliografia
Nigel Cawthorne, Dowódcy i generałowie. Prawdziwe historie, Grupa Wydawnicza Foksal, Warszawa, 2014, s. 64-65
