Aleksander II (łac. Alexander II, właściwie Anselmo da Baggio; urodził się około 1010 roku w Baggio, zmarł 21 kwietnia 1073 roku w Rzymie) – papież w latach od 30 września 1061 do 21 kwietnia 1073.
Życiorys
Jego prawdziwe imię brzmi Anzelm, a przed wyborem na papieża pełnił funkcję biskupa Lukki. Został wybrany przez kardynałów dzięki namowom archidiakona Hildebranda, a władzę w Rzymie zdobył przy wsparciu wojsk Normanów (w mieście panowały zamieszki).
Cesarzowa Agnieszka, regentka małoletniego Henryka IV, nie zaakceptowała tej kandydatury i zaproponowała Honoriusza jako swojego kandydata na Stolicę Piotrową. W związku z tym, Aleksander musiał stawić czoła tej konkurencji, co skłoniło go do wycofania się do rodzinnej Lukki w 1062 roku. Ostatecznie konflikt zakończył się na synodzie w Mantui w 1064 roku, gdzie ówczesny regent, arcybiskup Kolonii, Annon, oczyścił papieża z zarzutów, uznając Honoriusza za antypapieża.
W trakcie swojego pontyfikatu Aleksander II wspierał działania mające na celu zwalczanie symonii i zakazał odprawiania mszy przez żonatych duchownych. Wspierał również Hiszpanów, gdy król Sancho Ramírez oddał kraj pod opiekę papieską oraz wprowadził liturgię rzymską w miejsce liturgii mozarabskiej. W 1063 roku Aleksander II zaapelował do wszystkich narodów chrześcijańskich o wsparcie dla Hiszpanów w ich walce z wrogami chrześcijaństwa. Poparł Wilhelma z Normandii w walce przeciwko Haroldowi II oraz wręczył paliusz arcybiskupowi Trewiru, Udonowi.
Zmarł 21 kwietnia 1073 roku.
Przypisy
Bibliografia
Pope Alexander II. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-11-26]. (ang.).
