Aleksander II – Król Szkocji
Aleksander II (ur. 24 sierpnia 1198, zm. 6 lipca 1249) był królem Szkocji, synem Wilhema I Lwa oraz Ermengardy z Beaumont. W dniu 4 grudnia 1214, w wieku 16 lat, po zgonie swojego ojca, został koronowany na króla Szkocji.
Rok po objęciu tronu przez Aleksandra II w prowincji Moray miała miejsce rebelia, którą zainicjowały klany MacWilliam i MacHeth. Dzięki efektywnym działaniom Farquhara Mac Taggarta udało się szybko stłumić ten bunt. W tym samym roku Aleksander wyruszył ze swoją armią do Anglii, aby wesprzeć baronów angielskich w ich konflikcie z królem Janem bez Ziemi. Działania te miały na celu odzyskanie trzech północnoangielskich hrabstw, które utracono za czasów Malcolma IV. Wkrótce potem Jan bez Ziemi zmarł, a władzę przejął małoletni Henryk III. W obliczu tej sytuacji Aleksander postanowił zawrzeć pokój z Anglią, a w 1221 roku poślubił Joannę Plantagenet, starszą siostrę Henryka III. Stosunki z Anglią były różne, jednak ostatecznie w 1237 roku podpisano traktat pokojowy w Yorku, który określił linię graniczną. W 1243 roku działania wojenne Henryka III zagroziły pokojowi między oboma krajami, ale szybka reakcja Aleksandra oraz niechęć angielskich baronów do wojny zapobiegły eskalacji konfliktu.
W marcu 1238 roku w hrabstwie Essex zmarła bezdzietnie Joanna, a rok później Aleksander ponownie wstąpił w związek małżeński. Jego nową żoną została Maria de Coucy z Pikardii, pochodząca z Francji. Ceremonia odbyła się 15 maja 1239, a z tego małżeństwa w 1241 roku urodził się ich syn, przyszły król Szkocji – Aleksander III.
Po zakończeniu zmagań z Anglią, Aleksander skupił się na odzyskaniu Hebrydów, które znajdowały się pod władzami Norwegii. Po nieudanych negocjacjach z Haakonem IV, rozpoczął przygotowania do wojny. Chciał jednak najpierw podporządkować sobie Ewena, lorda Argyll, który był sojusznikiem króla Norwegii. W trakcie podróży do Argyll Aleksander zachorował na gorączkę i zmarł w 1249 roku na wyspie Kerrera w archipelagu Hebrydów. Jego ciało zostało pochowane w cysterskim opactwie Melrose.
Okres rządów Aleksandra II można uznać za korzystny dla Królestwa Szkocji. Kraj rozwijał się, a władca prowadził aktywną politykę zagraniczną. Aleksander założył również dwa opactwa: w Balmerino oraz w Pluscarden.
