Aleksander i Rufus
Aleksander oraz Rufus (Rufus z Rzymu) to postacie biblijne, które żyły w I wieku. Są uznawani za świętych w Kościele katolickim, prawosławnym oraz ormiańskim.
Żywot świętych
Ewangelista Marek wspomina o synach Szymona Cyrenejczyka, którymi są Aleksander i Rufus. Analizując teksty Nowego Testamentu, w tym Ewangelię Marka (BT Mk 15,21) oraz List do Rzymian (BT Rz 16,13), można przypuszczać, że bracia byli znani z czasów, gdy towarzyszyli Apostołowi Piotrowi podczas jego pobytu w gminie rzymskiej. Rufus, wspomniany w Liście Pawła z Tarsu, to najprawdopodobniej ta sama osoba, która pojawia się w Ewangelii Marka.
Obaj bracia byli znani czytelnikom Ewangelii. Niektórzy hagiografowie zaliczają Rufusa do grona siedemdziesięciu dwóch wysłańców Jezusa Chrystusa i przypisują mu późniejsze biskupstwo w egipskich Tebach.
Aleksander miał ponieść śmierć męczeńską w Kartagenie 11 marca, natomiast Rufus znajduje się w martyrologium św. Ado z datą 21 marca.
Dzień obchodów
W Kościele katolickim wspomnienie liturgiczne św. Rufusa obchodzone jest zgodnie z Martyrologium rzymskim 21 listopada.
W tradycji prawosławnej Święty jest wspominany 4/17 stycznia oraz 8/21 kwietnia, co odpowiada 17 stycznia (wspomnienie 70 apostołów) i 21 kwietnia według kalendarza gregoriańskiego. W Kościele ormiańskim z kolei obchodzone jest 9/22 kwietnia, co przypada na 22 kwietnia.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 89. ISBN 83-7097-271-3.
Biblia Tysiąclecia, wydanie III. Poznań – Warszawa: Pallottinum, 1980. Brak numerów stron w książce.
Źródło internetowe
Ekkart Sauser, RUFUS von Rom (Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon). bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-01-18)]. (niem.) [data publikacji 7.03.1999]
