Aleksander I Karadziordziewić
Aleksander I Karadziordziewić (serb. Александар I Карађорђевић), urodzony 16 grudnia 1888 roku w Cetynii, zmarł 9 października 1934 roku w Marsylii. Był ostatnim władcą Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców w latach 1921–1929, a następnie królem Jugosławii od 1929 do 1934 roku, sprawując władzę w sposób dyktatorski. Został zamordowany podczas oficjalnej wizyty we Francji na skutek działań chorwackich separatystów.
Życiorys
Był synem Piotra I Karadziordziewicia oraz Zorki, księżniczki czarnogórskiej. Dzieciństwo spędził z ojcem na wygnaniu w Genewie, a od 1899 roku mieszkał w Sankt Petersburgu, gdzie służył w carskim korpusie paziów. W latach 1914–1918 pełnił funkcję regenta z nadania ojca, a w latach 1912–1918 był naczelnym wodzem armii serbskiej.
Na początku swojego panowania był królem Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców w latach 1921–1929. Aby wzmocnić jedność państwa, zmienił jego nazwę i 3 października 1929 roku ogłosił powstanie nowego państwa, które nazwano Jugosławią. Zmienił nie tylko nazwę, ale także podział administracyjny, zastępując dotychczasowe departamenty dziewięcioma banowinami. Na arenie międzynarodowej prowadził politykę profrancuską, a Jugosławia, razem z Rumunią i Czechosłowacją, utworzyła małą Ententę, mającą na celu przeciwdziałanie węgierskiemu rewizjonizmowi. Wprowadził także reformy w sądownictwie, szkolnictwie oraz kalendarzu, dążąc do ujednolicenia kraju. Konstytucja z 3 września 1931 roku legitymizowała jego rządy. Aleksander był zwolennikiem silnej władzy centralnej i przeciwnikiem separatyzmu chorwackiego, chociaż starał się utrzymywać dobre relacje z Chorwatami. Próbował również nawiązać porozumienie z Bułgarią. Mimo autorytarnych metod, jego rządy cieszyły się poparciem znacznej części społeczeństwa Jugosławii. Niemniej jednak, likwidacja rządów parlamentarnych, rozwiązanie partii politycznych oraz surowa cenzura spowodowały opór społeczny, manifestowany głównie pod hasłem: Precz z dyktaturą!. Zginął w wyniku zamachu, zorganizowanego przez Włada Czernozemskiego oraz grupę Wewnętrznej Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej (VMRO) i chorwackich ustaszy (operacja „Miecz teutoński”). Pochowano go w cerkwi św. Jerzego w Topoli.
Po jego śmierci, rządy w imieniu nieletniego syna Aleksandra, Piotra, objął regent, książę Paweł Karadziordziewić.
Odznaczenia
Serbskie/jugosłowiańskie
- Wielki Mistrz Orderu Świętego Księcia Łazarza
- Wielki Mistrz Orderu Gwiazdy Jerzego Czarnego
- Wielki Mistrz Orderu Orła Białego
- Wielki Mistrz Orderu Korony Jugosłowiańskiej
- Wielki Mistrz Orderu Świętego Sawy
- Złoty Medal za Waleczność im. Milosa Obilicia
- Medal Pamiątkowy Wojny Serbsko-Bułgarskiej 1913
- Medal Pamiątkowy Kampanii Albańskiej 1920
Zagraniczne
- Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia)
- Krzyż Wojenny (Belgia)
- Order Świętych Cyryla i Metodego (Bułgaria)
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Aleksandra (Bułgaria)
- Krzyż Wielki Orderu Daniły I (Czarnogóra)
- Order Świętego Piotra (Czarnogóra)
- Order Lwa Białego I klasy (Czechosłowacja)
- Krzyż Wojenny Czechosłowacki (1914–1918)
- Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
- Medal Wojskowy (Francja)
- Krzyż Wojenny ze srebrną palmą (Francja)
- Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja)
- Krzyż Wojenny 1914-1918 (Grecja)
- Order Medżydów I klasy (Imperium Osmańskie)
- Order Osmana I klasy (Imperium Osmańskie)
- Medal Niepodległości (Imperium Osmańskie)
- Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru
- Order Orła Białego (1921, Polska)
- Krzyż Wielki Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1923, Polska)
- Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (Polska)
- Krzyż Wielki Orderu Wojskowego Chrystusa (Portugalia)
- Krzyż Wielki Orderu Wojskowego Avis (Portugalia)
- Krzyż Wielki Orderu Wojskowego Świętego Jakuba od Miecza (Portugalia)
- Wstęga Trzech Orderów (1893, Portugalia)
- Order Świętego Andrzeja Apostoła (Imperium Rosyjskie)
- Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie)
- Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
- Order Świętego Jerzego I klasy (Imperium Rosyjskie)
- Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie)
- Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie)
- Order Michała Walecznego I klasy (Rumunia)
- Krzyż Wielki Orderu Korony (Rumunia)
- Wielka Wstęga Orderu Słonia Białego (Syjam)
- Łańcuch Orderu Grobu Świętego w Jerozolimie (Watykan)
- Honorowy Rycerz Krzyża Wielkiego Orderu Łaźni (Wielka Brytania)
- Honorowy Rycerz Krzyża Wielkiego Królewskiego Orderu Wiktoriańskiego (Wielka Brytania)
- Medal Koronacyjny Króla Jerzego V (Wielka Brytania)
- Order Annuncjaty (Królestwo Włoch)
- Krzyż Wielki Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch)
- Krzyż Wielki Orderu Korony (Królestwo Włoch)
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Alan Axelrod, Charles Phillips: Władcy tyrani dyktatorzy. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo POLITEJA, 2000. ISBN 83-7227-478-9.
Wacław Felczak, Tadeusz Wasilewski: Historia Jugosławii. Wyd. 1. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1985. ISBN 83-04-01638-9.
Linki zewnętrzne
Aleksander I – król Jugosławii odznaczony orderem Virtuti Militari