Aleksander I Battenberg
Aleksander I Battenberg, właściwie Aleksander Józef von Battenberg, pochodził z dynastii Hessen-Darmstadt. Urodził się 5 kwietnia 1857 roku w Weronie, a zmarł 17 listopada 1893 roku w Grazu. Był synem księcia Aleksandra Heskiego, który wziął morganatyczny ślub z Julią Hauke, córką polskiego generała Maurycego Haukego-Bosaka. Aleksander miał młodszego brata, Henryka Battenberga.
Życiorys
Był pierwszym władcą (posługującym się tytułem księcia) niepodległej Bułgarii od 29 kwietnia 1879 roku, a jego rządy trwały do 6 września 1886 roku. Został wybrany przez pierwsze wielkie Zgromadzenie Narodowe w Wielkim Tyrnowie. Młody, niedoświadczony Aleksander przyjął tytuł Aleksandra I.
18 września 1885 roku miało miejsce zamach stanu w sąsiedniej Rumelii Wschodniej, który doprowadził do proklamacji zjednoczenia z Bułgarią. Ostrożny Battenberg, obawiając się reakcji mocarstw, odmówił przyjęcia tytułu księcia Rumelii, obejmując stanowisko generała-gubernatora. Niespełna rok później, 21 (9) sierpnia 1886 roku, grupa liberalnych oficerów prorosyjskiej orientacji przejęła władzę w Sofii, zmuszając go do abdykacji. Choć był namaszczony przez Rosję na księcia Bułgarii, zmuszono go do wyjazdu do Lwowa. Pucz, zorganizowany przez stronnictwo rusofilów, był odpowiedzią na dominację partii liberalnej. Przywódca kontrreformistów, Stefan Stambołow, zyskał wsparcie wojska oraz narodu i odmówił uznania puczystów. Bezradny rząd, składając dymisję, stworzył okazję do działania dla Petko Karawełowa, lidera liberałów, którzy ponownie opanowali Sofię i skazali puczystów na więzienie. Aleksander został wezwany z powrotem do stolicy z prośbą o objęcie władzy.
Pomimo akceptacji Battenberga przez państwa zachodnie, Rosja nie zgodziła się na jego powrót, co zmusiło go do abdykacji 6 września 1886 roku.
W późniejszym czasie, podczas obrad Wielkiego Zgromadzenia 25 lipca 1887 roku, nowym księciem został wybrany Ferdynand I Koburg, na co stanowczo sprzeciwiała się Rosja. Wybór ten spowodował znaczące ochłodzenie relacji między Sofią a St. Petersburgiem.
Odznaczenia
- Wielki Mistrz Orderu św. Aleksandra (fundator w 1881)
- Wielki Mistrz Orderu Waleczności (fundator w 1879)
- Krzyż Wielki Orderu Ludwika (Hesja)
- Krzyż Wielki Orderu Filipa z Mieczami (Hesja)
- Krzyż Zasługi Wojskowej (Hesja)
- Order Łaźni I kl. z łańcuchem (Wielka Brytania)
- Order Orła Czerwonego I kl. z mieczami (Prusy)
- Order Orła Czerwonego III kl. z mieczami (Prusy)
- Order Leopolda I kl. (Austria)
- Order Leopolda I kl. (Belgia)
- Order Świętych Maurycego i Łazarza I kl. (Włochy)
- Order Korony I kl. (Wirtembergia)
- Order Słonia (1883, Dania)
- Order Gwiazdy I kl. (Rumunia)
- Medal „Cnoty Wojskowej” (Rumunia)
- Krzyż Przejścia Dunaju (Plewnakreuz – Rumunia)
- Order Orła Białego (Rosja)
- Order Świętej Anny I kl. (Rosja)
- Order Świętego Jerzego IV kl. (Rosja)
- Order Świętego Włodzimierza IV kl. z mieczami (Rosja)
- Medal Pamiątkowy Wojny w Latach 1877–78 (Rosja)
- Order Sokoła Białego I kl. (Saksonia)
- Krzyż Zasługi Wojskowej II kl. (Meklemburgia)
