Aleksander Hulek

Aleksander Wojciech Hulek (urodzony 24 marca 1916 w Będziemyślu, zmarł w 1993) był polskim pedagogiem specjalnym.

Życiorys

Urodził się 24 marca 1916 roku w Będziemyślu, niedaleko Rzeszowa. Po zakończeniu nauki w Seminarium Nauczycielskim podjął pracę jako nauczyciel w szkole podstawowej w Boryni oraz Krzyżowicach (1938–1939). Następnie odbył służbę wojskową we Lwowie. Brał udział w kampanii wrześniowej, a następnie z armią polską przeszedł przez Węgry, Jugosławię i Francję do Anglii (1939). W trakcie II wojny światowej przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie rozpoczął studia pedagogiczne i psychologiczne w Edynburgu, które ukończył w 1947 roku.

Po powrocie do kraju rozpoczął pracę w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej, gdzie zajmował się rehabilitacją zawodową. Został specjalistą ds. rehabilitacji w Głównym Urzędzie Inwalidzkim, którego celem było opracowanie programu rehabilitacji inwalidów zgodnie z potrzebami społecznymi oraz koordynowanie tego programu. Już w 1947 roku rozpoczęto szkolenia przyfabryczne w Zakładach Przemysłu Metalowego w Poznaniu oraz Pafawagu.

W 1951 roku uzyskał doktorat na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1952–1974 uczył w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej w Warszawie.

W latach 1957–1958 odbył staż naukowy w USA, Kanadzie oraz Francji, gdzie w ramach stypendium ONZ poszerzał swoją wiedzę na temat rehabilitacji osób z niepełnosprawnością.

W 1968 roku uzyskał habilitację w dziedzinie pedagogiki specjalnej na Wydziale Psychologii i Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1973 roku wykładał na Uniwersytecie Warszawskim.

Był założycielem oraz wieloletnim prezesem Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem. Pełnił także rolę eksperta ds. rehabilitacji oraz kształcenia osób z niepełnosprawnością w międzynarodowych organizacjach, takich jak ONZ, UNICEF i UNESCO. W latach 1962–1967 kierował Działem Rehabilitacji w Biurze Spraw Socjalnych ONZ.

Zainteresowania naukowe

Hulek interesował się problematyką rehabilitacji osób z niepełnosprawnością, początkowo dorosłych, a później dzieci i młodzieży. Był zwolennikiem oraz propagatorem idei integracji społecznej i zawodowej.

Publikacje