Aleksander Tadeusz Hradecki (urodzony 3 grudnia 1928 w Stanisławowie, zmarły 16 grudnia 2018 w Krakowie) był polskim piłkarzem oraz trenerem piłkarskim, który był głównie związany z klubami z Krakowa oraz pełnił funkcję oficera Wojska Polskiego.
Życiorys
Kariera zawodnicza
Hradecki grał jako napastnik w dwóch klubach: w okresie okupacji w radzieckim Dinamie Stanisławów (1943–1945), a następnie w A-klasowej Polonii Jarocin (1945–1948). Jego kariera sportowa zakończyła się w wyniku kontuzji więzadeł krzyżowych.
Kariera szkoleniowa
W 1953 roku rozpoczął pracę w OWKS Kraków (wcześniejszy i późniejszy Wawel) w sekcji piłkarskiej, a później także koszykarskiej (w 1959 roku był kierownikiem żeńskiej drużyny, która zdobyła mistrzostwo Polski). W 1963 roku jego drużyna juniorów Wawelu zdobyła mistrzostwo Krakowa, a w półfinałowym turnieju MP odpadła z późniejszym mistrzem, Polonią Bytom.
W 1968 roku Hradecki został trenerem w Śląsku Wrocław, gdzie prowadził zespół rezerw. Później pełnił rolę asystenta Władysława Żmudy w pierwszym zespole. Jego jedynym samodzielnym doświadczeniem na najwyższym poziomie ligowym była praca z piłkarzami Lecha Poznań od 1 lipca 1975 do 31 marca 1976, gdzie prowadził drużynę w 20 meczach sezonu 1975/1976. W Pucharze Polski jego zespół odpadł po pierwszym meczu, w 1/16 finału.
Następnie, od lutego 1976 do stycznia 1978, trenował trzecioligową Cracovię. W sezonie 1975/1976 oraz 1976/1977 zajmował z nią drugie miejsce w tabeli (w czerwcu 1977 roku Pasy potrzebowały zwycięstwa w ostatnim meczu z Resovią, ale zakończyło się to remisem 0:0). Sezon 1977/1978 zakończył się mistrzostwem i awansem na drugi poziom, jednak w rundzie rewanżowej zespół prowadził już Mieczysław Kolasa. W latach 1978–1982 Hradecki ponownie pracował w Wawelu, a przez następne dwa lata w Gościbii Sułkowice.
Od lipca do października 1984 roku prowadził drugoligowego Piasta Gliwice, z którym odpadł w 1/32 finału Pucharu Polski. W rozgrywkach ligowych Piast, już z trenerem Franciszkiem Skibą (który zastąpił Hradeckiego), zakończył sezon na siódmej pozycji. Hradecki wrócił wtedy do Wawelu, a później objął stanowisko trenera Chrobrego Głogów, również występującego na zapleczu ekstraklasy.
W latach 1987–1994 pracował w Hutniku Kraków jako trener koordynator ds. szkolenia młodzieży. Współtworzył nowatorski model szkoleniowy obejmujący kilkanaście grup, w których znajdowali się m.in. późniejsi reprezentanci Polski: Krzysztof Bukalski, Mirosław Waligóra i Marek Koźmiński. Podczas jego kadencji Hutnik odnosił znaczące sukcesy w piłce juniorskiej, zdobywając w 1993 i 1994 roku tytuł mistrza Polski juniorów starszych (trenerami zespołu byli wówczas Grzegorz Kmita i Waldemar Kocoń).
Pozostała działalność
W latach 60. XX wieku był jednym z inicjatorów halowych mistrzostw Krakowa. Organizował również coroczny turniej piłkarski dla dzieci z okazji Dnia Dziecka oraz wiosenne biegi przełajowe na krakowskich Błoniach. Po przejściu na emeryturę w 1995 roku współpracował m.in. ze Szkołą Sportową w Krakowie-Nowej Hucie oraz Szkołą Mistrzostwa Sportowego im. Józefa Kałuży i Henryka Reymana w Krakowie, a także współorganizował różnorodne zawody i imprezy dla dzieci i młodzieży.
Hradecki był przez wiele lat działaczem Wydziału Szkolenia oraz Rady Trenerów Krakowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (później Małopolskiego), a także Rady Trenerów Polskiego Związku Piłki Nożnej. Pełnił także funkcje organizacyjne w wojskowym pionie wychowania fizycznego.
Odznaczenia i wyróżnienia
W 2005 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (wręczony przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego), w 2008 roku został uhonorowany tytułem Honorowego Członka PZPN, a w 2010 roku nagrodą prezydenta Krakowa „Jasna strona futbolu” za wieloletnią pracę szkoleniową i wychowawczą z młodzieżą.
Życie prywatne
Był absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie (1953) oraz trenerem I klasy (1973), a także oficerem Wojska Polskiego w stopniu majora. Promotorem jego pracy magisterskiej był Zygmunt Jesionka. W 1987 roku uzyskał tytuł trenera klasy mistrzowskiej.
Jego brat, Kazimierz Hradecki (1922–1975), również był piłkarzem i oficerem WP w stopniu podpułkownika. Grał jako bramkarz w Strzelcu Raz Dwa Trzy Stanisławów (1938–1939), Dinamie Stanisławów (1939–1941) oraz OWKS/CWKS Kraków (1949–1954). W sezonie 1953 wystąpił w dwóch meczach I ligi, w tym raz jako napastnik. Był także działaczem klubowym i ligowym oraz sędzią.
Aleksander Hradecki zmarł 16 grudnia 2018 roku w Krakowie w wieku 90 lat. Został pochowany 21 grudnia na Cmentarzu Rakowickim w części wojskowej przy ul. Prandoty (kwatera 10b wojskowa-wsch.-6). Laudację wygłosił prezes Małopolskiego ZPN, Ryszard Niemiec.
Statystyki trenerskie
Sukcesy
Cracovia
- III liga Mistrzostwo grupy IV i awans do II ligi: 1977/1978
- Klasa wojewódzka Wicemistrzostwo grupy Kraków I: 1975/1976
- III liga Wicemistrzostwo grupy IV: 1976/1977
Wawel Kraków
- Mistrzostwa Krakowa juniorów Mistrzostwo: 1963
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Andrzej Gowarzewski, Jan Rędzioch: Lech Poznań. 80 lat i jeden rok prawdziwej historii. Katowice: Wydawnictwo GiA, 2003. ISBN 83-88232-11-8. Brak numerów stron w książce
Andrzej Gowarzewski, Marian Grzegorz Nowak, Bożena Lidia Szmel: Cracovia. 100 lat prawdziwej historii. Katowice: Wydawnictwo GiA, 2006. ISBN 83-88232-19-3. Brak numerów stron w książce
