Aleksander Hellat
Aleksander Hellat (20 sierpnia 1881, Dorpati – 28 listopada 1943, obwód kemerowski) był estońskim politykiem oraz dyplomatą. Pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych Estonii w latach 1922–1923 oraz 1927, a także był posłem w Warszawie w latach 1921–1922.
Życiorys
Hellat ukończył studia z zakresu prawa na Uniwersytecie w Dorpacie, po czym podjął pracę jako adwokat. Następnie sprawował urząd mera Tallinna, a później związał się z służbą dyplomatyczną, m.in. jako poseł na Łotwie. W kwietniu 1921 roku objął placówkę dyplomatyczną w Warszawie, po tym jak Rzeczpospolita Polska uznała 31 grudnia 1920 roku Republikę Estońską de iure, choć aż do początku 1922 roku rezydował w Rydze.
21 lutego 1922 roku złożył listy uwierzytelniające na ręce Naczelnika Państwa, Józefa Piłsudskiego. Jednak w listopadzie tego samego roku opuścił Warszawę, aby objąć stanowisko ministra spraw zagranicznych Estonii, którym pozostał do 1923 roku. Po raz drugi został ministrem w 1927 roku.
Oprócz działalności w Warszawie, reprezentował Republikę Estońską także na Węgrzech, w Rumunii oraz w Grecji w 1922 roku.
Bibliografia
- Raimo Pullat, „Od Wersalu do Westerplatte. Stosunki estońsko-polskie w okresie międzywojennym”, Kraków 2003
