Aleksander Szymon Grabara ps. Lew
(ur. 18 lipca 1922 w Kawodrzy Górnej, zm. 20 lutego 1999) – polski inżynier, działacz społeczny oraz pracownik naukowy związany z Częstochową.
Życiorys
Aleksander Grabara przyszedł na świat 18 lipca 1922 roku w Kawodrzy Górnej, która wówczas była samodzielną miejscowością. Uczęszczał do lokalnej szkoły, jednak dzięki swoim znakomitym wynikom naukowym został przeniesiony do szkoły w Częstochowie. W czasie niemieckiej okupacji kształcił się na tajnych kompletach oraz pracował fizycznie, a także wstąpił do Armii Krajowej, przyjmując pseudonim Lew.
Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, rozpoczął naukę w szkole oficerskiej broni pancernej w Modlinie, gdzie spędził jeden rok. W 1946 roku podjął pracę jako inspektor pracy w Częstochowie oraz rozpoczął studia w Wyższej Szkole Administracyjno-Handlowej, które ukończył w 1952 roku na Wyższej Szkole Ekonomicznej w Łodzi. Po ukończeniu studiów pracował w hutnictwie, a następnie został inspektorem pracy w Centralnym Zarządzie Hutnictwa. Pod koniec okresu stalinizmu był szykanowany z powodu przynależności do Armii Krajowej, co doprowadziło do utraty pracy i trudności w znalezieniu nowego zatrudnienia. Ostatecznie znalazł posadę w szkole średniej technicznej.
W 1970 roku obronił doktorat na Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie i otrzymał ofertę pracy na Politechnice Częstochowskiej, gdzie rozpoczął pracę jako adiunkt, a od 1974 roku jako docent oraz zastępca dyrektora Międzyuczelnianego Instytutu Nauk Społecznych i Ekonomicznych. W 1977 roku uzyskał habilitację na Akademii Ekonomicznej w Katowicach, a w 1982 roku objął stanowisko dyrektora Instytutu Inżynierii Lądowej. W 1984 roku przeszedł na stanowisko kierownika Katedry Ekonomiki i Organizacji Budownictwa. W 1983 roku został profesorem nadzwyczajnym.
Po przejściu na emeryturę w 1992 roku, pracował jako profesor w prywatnej Wyższej Szkole Języków Obcych i Ekonomii w Częstochowie. Ponadto był pierwszym przewodniczącym Towarzystwa Przyjaciół Częstochowy oraz współtwórcą Almanachu Częstochowy.
Jest autorem około 200 publikacji, w tym 7 książek oraz 6 skryptów.
Zmarł 20 lutego 1999 roku.
Odznaczenia
- Odznaka Grunwaldzka
- Krzyż Partyzancki
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Medal „Zasłużonemu dla nauk organizacji i zarządzania im. K. Adamieckiego”