Aleksander Gorajski (znany również jako Aleksander z Goraja, zmarły po 1448 roku) – był szlachcicem herbu Korczak.
Był synem Iwana z Klecia oraz bratankiem Dymitra z Goraja (Dymitra Gorajskiego), który pełnił funkcję podskarbiego, a później marszałka koronnego. Dymitr, nie mając własnych synów, przekazał część swoich dóbr czterem bratankom. Aleksander otrzymał w posiadanie Goraj oraz przyległe wsie.
Aleksander uczestniczył w wielkiej wojnie z Krzyżakami w latach 1409-1411 oraz w bitwie pod Grunwaldem, gdzie według Kroniki Jana Długosza dowodził trzecią chorągwią. Później brał udział w bitwie pod Koronowem w 1410 roku i, jak zauważa Jan Długosz, zaliczał się do najwaleczniejszych rycerzy.
Ostatnia znana informacja na jego temat pochodzi z 11 lutego 1448 roku, kiedy to występował jako świadek w sądzie we Lwowie. Pozostawił po sobie czterech synów: Jana, Mikołaja, Aleksandra i Andrzeja.
