Aleksander Gnatowski
Aleksander Gnatowski (urodzony 4 października 1896 w Różanie, zmarły w 1940 w Charkowie) był polskim działaczem niepodległościowym, nauczycielem oraz podporucznikiem piechoty rezerwy Wojska Polskiego.
Życiorys
Był dzieckiem Bolesława i Józefy z domu Gumowskiej. Miał starszego brata Leona Jakuba (1903–1987), który osiągnął stopień podpułkownika w piechocie Wojska Polskiego. Służył w Polskiej Organizacji Wojskowej od 20 czerwca 1916 do 11 listopada 1918, używając pseudonimu Falski. Jako ochotnik wstąpił do wojska w listopadzie 1918 i służył w 32. pułku do 1 września 1921 roku.
Po walkach na froncie wołyńskim przeszedł do rezerwy i rozpoczął pracę jako nauczyciel oraz kierownik szkoły powszechnej w Dziatkowiczach, w powiecie Kobryń.
28 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany. Trafił do obozu jenieckiego w Starobielsku, gdzie figuruje na ukraińskiej liście jeńców wojennych. Jego dane znajdują się na tabliczce na cmentarzu wojennym w Charkowie Piatichatkach.
Upamiętnienie
5 października 2007 roku minister obrony narodowej pośmiertnie awansował go do stopnia porucznika. Uroczystość ogłoszenia awansu odbyła się 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Aleksander Gnatowski został uhonorowany „Dębem Pamięci” w ramach akcji „Katyń… pamiętamy” / „Katyń… Ocalić od zapomnienia”, który posadzono przed Muzeum Obozu Oflag II C Woldenberg w Dobiegniewie 2 września 2009 roku.
Ordery i odznaczenia
Medal Niepodległości – 21 kwietnia 1937 roku, przyznany „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
